Hardcore (muzyka) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hardcore
Pochodzenie

EBM
New beat
Acid house
Industrial
Techno[1]

Czas i miejsce powstania

początek lat 90., Holandia[2]

Instrumenty

syntezatory, samplery, automaty perkusyjne, Keyboard

Największa popularność

Niszowa, nieco wyższa w latach 90 (głównie happy hardcore)

Hardcore – ogólne określenie dla grupy gatunków elektronicznej muzyki tanecznej (klubowej) charakteryzującej się cięższym brzmieniem i szybszym tempem (ok. 180 BPM[3]) w stosunku do pozostałych gatunków elektronicznej muzyki tanecznej[4][5].

Wstęp

[edytuj | edytuj kod]

Hardcore, jako charakterystyczny styl, wyodrębniło się na początku lat 90. XX wieku a następnie spopularyzowało wraz z rozwojem komputerów i trackerów, które były i wciąż są popularnym narzędziem do tworzenia tej muzyki. Muzyka hardcore rozwinęła się w wielkim stopniu na całym świecie. Hardcore posiada szybsze uderzenia, niż hardstyle, jednak mimo to bywa z nim mylony za sprawą podobieństwa linii melodycznych. Nazwa hardcore odnosi się również do wszystkich podgatunków tej muzyki. Największymi imprezami tej muzyki są między innymi Master of Hardcore, Dominator, Syndicate.

Podgatunki Hardcore

[edytuj | edytuj kod]
  • Rave – masowe imprezy na początku lat 90., gdzie muzyka house i techno nabrały zdecydowanie mocniejszego brzmienia, zapoczątkowały też rozwój wielu gatunkom muzyki Hardcore.
    • Breakbeat hardcore – zdominował brytyjskie imprezy Rave'owe, za sprawą szybkiego połamanego beatu. Dał początek muzyce jungle i happy hardcore.
    • Gabber – wywodzi się z holenderskiej sceny Rave, gdzie muzyka nabrała zdecydowanie szybkiego i energicznego tempa (powyżej 180 BPM). Od końca lat 90 muzyka wyraźnie zaczęła zwalniać na rzecz coraz bardziej intensywnego kicka.
      • Nu style gabber - Jest bezpośrednim spadkobiercą muzyki gabber. Wyewoluował z niego na skutek powstania hardstyle.
      • Terrorcore – wywodzi się z klasycznego Gabbera, gdzie do szybkiego tempa doszła atmosfera rodem z horrorów.
      • Speedcore – młodszy brat Terrorcore, jego odmiany to najszybsze rodzaje muzyki w historii (Splittercore 500-1000 BPM, Extratone <1000 BPM)
      • UK hardcore (techno) - brytyjska odmiana muzyki hardcore, bardziej techniczna z lekko połamaną stopą (180-220 BPM).
    • Happy hardcore – popularny w latach 90, stał na granicy Dance i Hardcore. Charakteryzował się melodyjnością, pozytywną atmosferą, częstym użyciem pianin i sztucznie podwyższonym kobiecym wokalem.
      • UK hardcore (dance) – brytyjski happy hardcore wzbogacony o elementy muzyki trance.
      • Frenchcore – szybki styl z Francji, następca klasycznego Gabbera i Happy Hardcore.
      • Freeform hardcore - Utwory freeformowe cechują się równie szybkim jak UK hardcore tempem i podobną techniką produkcji, mają jednak bardziej złożoną strukturę brzmieniową.
  • Digital hardcore – Hardcore Punk łączący Jungle, Hardcore Techno i Noise.
  • Breakcore – bardzo szybki eksperymentalny gatunek łączący elementy breakbeat i glitch.

Przykładowi twórcy

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Techno. allmusic.com. [dostęp 2012-07-25]. (ang.).
  2. Jon Savage."Machine soul - A History Of Techno"(ang.)[dostęp 2012-05-11]
  3. Psychedelic Freestyle [online], www.a-wave.com [dostęp 2012-05-12].
  4. David Robb (2002). „Techno in Germany:Its Musical Origins and Cultural Relevance”. (ang.) s. 134–135.[dostęp 2013-05-17]
  5. Hardcore Techno [online], AllMusic [dostęp 2012-05-25].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]