Heinrich Anacker – Wikipedia, wolna encyklopedia

Heinrich Anacker

Heinrich Anacker w maju 1940
Data i miejsce urodzenia	29 stycznia 1901 Buchs
Data i miejsce śmierci	14 stycznia 1971 Wasserburg
Narodowość	niemiecka
Dziedzina sztuki	poezja
Multimedia w Wikimedia Commons

Heinrich Anacker (ur. 29 stycznia 1901 w Buchs - zm. 14 stycznia 1971 w Wasserburgu) – niemiecki poeta związanym z ruchem narodowo-socjalistycznym^[1].

Urodził w Buchs w kantonie Aargau w Szwajcarii w niemiecko-szwajcarskim małżeństwie. Jego ojciec, Georg Heinrich Anacker zajmował się litografią. Chodził do szkoły średniej w Aargau, gdzie był członkiem uczniowskiego stowarzyszenia Humanitas. W 1921, po ukończeniu nauki, opublikował swój pierwszy tomik wierszy Klinge kleines Frühlingslied w wydawnictwie Verlag Sauerländer. Studiował literaturę w Zurychu i Wiedniu. Zetknął się tam z ruchem Wandervogel, do którego przystał w 1922. Niebawem zetknął się także z NSDAP i zapisał się do partii nazistowskiej w 1925. Od 1921 zarabiał, pisząc jako autor niezależny.

W 1928 przeniósł się do Niemiec. Szybko zdobył uznanie wśród nazistów, poznał wielu z nich osobiście, zaprzyjaźnił się z Juliusem Streicherem. Dzięki tej przyjaźni zdobył w 1933 stanowisko senatora w Radzie Kultury Rzeszy. Był laureatem licznych nagród. W 1934 otrzymał nagrodę Diterich-Eckart Preise, w 1936 - Kunstpreis der NSDAP a w 1939 - pierścień honorowy weteranów ruchu nazistowskiego. W 1939 Anacker dobrowolnie zrezygnował z obywatelstwa szwajcarskiego. Przez cały okres drugiej wojny światowej przebywał na froncie, jako korespondent wojenny, medyk oraz zwykły żołnierz. W 1945 dostał się do niewoli amerykańskiej.

Przeszedł proces denazyfikacji, w wyniku którego skazany został na 60 dni pracy przymusowej oraz grzywnę. Jego twórczość znalazła się na liście książek zakazanych w sowieckiej strefie okupacyjnej^[2]. Osiedlił się w Salach, gdzie żył z pisania oraz z pieniędzy, które odziedziczył po ojcu. Zmarł w 1971. Został pochowany na cmentarzu Nordfriedhof w Wasserburg am Bodensee.

W latach 20 i 30 był czołowym poetą związanym z ruchem narodowo-socjalistycznym. W tamtejszej prasie podkreślano, że był pierwszym poetą, który w swoich wierszach otwarcie popierał Adolfa Hitlera i narodowy socjalizm^[3]. Tomiki jego wierszy publikowano w dużych nakładach, wydawało je Centralne Wydawnictwo NSDAP. Napisał wiele piosenek dla ruchu młodzieżowego Hitlerjugend. W czasie II wojny światowej pisał głównie o wojnie, sławiąc niemieckie podboje i wieszcząc rychłe zwycięstwo III Rzeszy.

• Klinge kleines Frühlingslied 1921
• Auf Wanderwegen 1923
• Sonne 1925
• Ebbe und Flut 1927
• Bunter Reigen. Neue Gedichte. 1931
• Die Trommel. SA-Gedichte. 1932
• Die Fanfare. Gedichte der deutschen Erhebung. 1933
• Einkehr. Neue Gedichte. 1934
• Singe, mein Volk! 37 Lieder von Heinrich Anacker vertont von Erich Wintermeier. 1935
• Der Aufbau. Gedichte. 1936
• Lieder aus Stille und Stürmen. Erinnerungen an Rügen. 1938
• Ein Volk – ein Reich – ein Führer. Gedichte um Österreichs Heimkehr. 1938
• Wir wachsen in das Reich hinein. Gedichte. 1938
• Bereitschaft und Aufbruch. Gedichte aus dem Kriegswinter 1940. 1940
• Heimat und Front. Gedichte aus dem Herbst 1939. 1940
• Über die Maas, über Schelde und Rhein! Gedichte vom Feldzug im Westen. 1940
• Die Fanfare. Gedichte der deutschen Erhebung. 1943
• Glück auf, es geht gen Morgen! Gedichte. 1943
• Marsch durch den Osten. Gedichte. 1943
• Goldener Herbst. Sonette. 1951
• Von Beilen, Barten und Häckchen. Ein Beitrag zur Kulturgeschichte des sächsischen Erzbergbaus. 1960

• Christian Zentner, Friedemann Bedürftig: The Encyclopedia of the Third Reich, Macmillan, New York 1991
• Paul Gerhardt Dippel: Heinrich Anacker, Deutscher Volksverlag, München 1937

• Chronologia życia