Heinz Tiessen – Wikipedia, wolna encyklopedia

Heinz Tiessen
Imię i nazwisko	Richard Gustav Heinrich Tiessen
Data i miejsce urodzenia	10 kwietnia 1887 ; Królewiec
Pochodzenie	niemieckie
Data i miejsce śmierci	29 listopada 1971 ; Berlin
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor
	Odznaczenia

Richard Gustav Heinrich Tiessen^[1] (ur. 10 kwietnia 1887 w Królewcu, zm. 29 listopada 1971 w Berlinie^[1]^[2]^[3]) – niemiecki kompozytor.

Życiorys

Początkowo studiował filozofię na Uniwersytecie Berlińskim^[2]. Następnie kształcił się w berlińskim Stern’sches Konservatorium u Philippa Rüfera (kompozycja) i Wilhelma Klattego (teoria)^[1]^[2]. Od 1913 do 1918 roku pobierał także prywatnie lekcje dyrygentury u Arno Kleffela^[2]. W latach 1911–1917 pisał jako krytyk muzyczny do Allgemeine Musikzeitung^[1]^[2]^[3]. W 1917 roku został asystentem Richarda Straussa w Königlische Oper^[2]. Od 1918 do 1921 roku zatrudniony był w Volksbühne na stanowisku kompozytora i dyrygenta^[2]. Współtwórca niemieckiej sekcji Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej i w latach 1922–1933 jej działacz^[2]. Kierował także Jungen Chor^[1]^[2]. Od 1925 roku był wykładowcą Hochschule für Musik w Berlinie^[1]. W okresie III Rzeszy pozostał na stanowisku wykładowcy, jednak nie miał wpływu na rozwój życia muzycznego w Niemczech^[2], a jego twórczość była potępiona przez władze^[3].

W latach 1946–1949 był dyrektorem, a 1949–1955 wykładowcą Städtisches Konservatorium^[2]^[3]. Od 1955 roku był dyrektorem muzycznym Akademie der Künste w Berlinie Zachodnim^[1]^[2]. Odznaczony Krzyżem Zasługi I Klasy Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (1953)^[2]. Laureat nagrody muzycznej miasta Berlina (1957)^[2].

Twórczość

Chociaż nie był tradycjonalistą, nie sięgał po radykalne środki wyrazu muzycznego, a jego utwory utrzymane są w ryzach systemu dur-moll i nie wykraczają poza tradycyjnie pojmowaną tonalność^[2]. Tiessen interesował się śpiewem ptaków, co znalazło wyraz w wielu jego kompozycjach^[1]^[2]. Jego uczniami byli m.in. Eduard Erdmann, Wladimir Vogel i Sergiu Celibidache^[2]. Wydał autobiografię Wege eines Komponisten (Berlin 1962)^[1].

Ważniejsze kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych^[2])

Utwory orkiestrowe

2 symfonie (I C-dur, II f-moll „Stirbe und Werde!” 1912)
poemat symfoniczny Eine Ibenfeier (1909)
Rondo G-dur (1915, 2. wersja 1924)
Ein Liebegesang (1917)
Totentanz-Suite na skrzypce i orkiestrę (1918–1927; 2. wersja pt. Visionen 1954)
Hamlet-Suite (1922)
Vorspiel zu einem Revolutionsdrama (1926)
Ernste Hymne na instrumenty dęte (1941)
Konzertante Variationen über eine eigene Tanzmelodie na fortepian i orkiestrę (1962)

Utwory kameralne

Sonata na skrzypce i fortepian (1906)
Amsel-Septett na flet, klarnet, róg i kwartet smyczkowy (1915, 2. wersja 1957)
Kwintet smyczkowy (1920; 2. wersja pt. Music na orkiestrę smyczkową 1922)
Duo-Sonata na skrzypce i fortepian (1924)
Kleine Suite na 2 skrzypiec (1938)
Divertimento na flet, obój, klarnet, róg i fagot (1942–1955)

Utwory fortepianowe

5 Klavierstücke (1909)
Sonata C-dur (1910)
Eine Natur-Trilogie (1913)
3 Klavierstücke (1915–1923)
6 Klavierstücke (1928)
Kleine Schularbeit (1933)
5 Klavierstücke (1945)
Passacaglia und Fugue na organy (1939)

Utwory wokalno-instrumentalne

Ein Frühlings-Mysterium na głosy solowe, chór i orkiestrę, słowa Bruno Schönlank (1927)
Aufmarsch na głos recytujący, chór i orkiestrę dętą, słowa Max Barthel (1930)
Die Amsel na sopran i orkiestrę, słowa Max Dauthendey (1967)

Inne

balet Salambo (1923)
muzyka do filmu Ericha Schönfeldera Die 5 Frankfurter (1922)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3642. ISBN 0-02-865571-0.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 11. Część biograficzna t–v. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2009, s. 93. ISBN 978-83-224-0905-3.
↑ ^a ^b ^c ^d The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 917. ISBN 0-674-37299-9.

[baker-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3642. ISBN 0-02-865571-0.

[encmuz-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 11. Część biograficzna t–v. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2009, s. 93. ISBN 978-83-224-0905-3.

[harvard-3] The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 917. ISBN 0-674-37299-9.

[1]

[2]

[3]