French
DeutschHelena Morsztynkiewiczowa – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
     | |
Helena Kurkiewicz-Morsztynkiewiczowa (ur. 1894, zm. 2 lipca 1983 w Warszawie) – polska architekt-urbanista.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Podczas I wojny światowej działała w Polskiej Organizacji Wojskowej.
W 1928 kończyła studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Zajmowała się projektowaniem planów zagospodarowania przestrzennego polskich miast m.in. Buska-Zdroju, Falenicy, Otwocka, Zakopanego, gdyńskiego osiedla Oksywie razem z osiedlem bloków kolonii robotniczej. Plany jej autorstwa dotyczyły również warszawskiego Pola Mokotowskiego, Młocin, Żerania i Żoliborza.
Od 1935 pełniła funkcję rzeczoznawcy Komisji Urbanizacyjnej Związku Miast Polskich. Podczas Polskiego Kongresu Mieszkaniowego w 1937 występując w imieniu grupy architektów zgłosiła rewolucyjne jak na ówczesne czasy wnioski dotyczące budownictwa społecznego i tanich mieszkań, które wskazywały państwo polskie jako regulatora ceny gruntów pod taką zabudowę oraz wykupującego grunty pod cele ogólnomiejskie. Pełniła funkcję redaktora „Biuletynu Urbanistycznego”[1].
Podczas II wojny światowej pracowała w pracowni „U” przy Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej[1]. Należała do zespołu kierowanego przez Zygmunta Skibniewskiego, który planował zagospodarowanie północnej części lewobrzeżnej Warszawy. Od 1945 pracowała w Biurze Odbudowy Stolicy[2].
Była członkiem honorowym Towarzystwa Urbanistów Polskich[3].
Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 236-2-5)[4].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Niepodległości, 1930
- Złota Odznaka „Odbudowa Warszawy”, 1947
- Srebrna Odznaka „Odbudowa Warszawy”, 1950
- Złoty Krzyż Zasługi, 1954 i 1956
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Brązowy Krzyż Zasługi
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Grzegorz Piątek: Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944−1949. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2020, s. 455. ISBN 978-83-280-3725-0.
- ↑ Grzegorz Piątek: Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944−1949. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2020, s. 121, 137. ISBN 978-83-280-3725-0.
- ↑ 90 lat. Towarzystwo Urbanistów Polskich. Wydawnictwo jubileuszowe. Warszawa: TUP, 2013.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: EMILIA HRYNIEWIECKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-01-20].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Cmentarz Powązkowski w Warszawie, Jerzy Waldorff, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984, s. 306, ISBN 83-03-00758-0, OCLC 830234313.
- „Fragmenty stuletniej historii 1899-1999, Relacje, wspomnienia, refleksje”, praca zbiorowa pod kierunkiem Tadeusza Baruckiego. SARP Warszawa 2000 ISBN 83-901976-6-9
- Kalendarz Warszawski Stolica 1961 s. 73-74.