Helge Pahlman – Wikipedia, wolna encyklopedia

Helge Pahlman (ur. 10 maja 1911 w Helsinkach, zm. 7 sierpnia 1976 tamże) – fiński muzyk orkiestrowy i kompozytor muzyki tanecznej.

Był cudownym dzieckiem. Jako 5 latek grał ze swoimi rodzicami w domach tańca na mandolinie. W wieku 8 lat rozpoczął naukę gry na skrzypcach w Konserwatorium a następnie w Akademii Sibeliusa w Helsinkach. Jako młody, 15 letni muzyk zawodową karierę muzyczną rozpoczął w 1926 roku, grając w kawiarniach i kinach stolicy jako akompaniator.

W wieku 18 lat dołączył do słynnej orkiestry Dallapé, z którą współpracował ćwierć wieku. Był bardzo wszechstronnym muzykiem, prowadził próby orkiestry, działał również jako nauczyciel. Jego głównym instrumentem był akordeon, grał również na saksofonie tenorowym, skrzypcach, gitarze oraz banjo^[1].

W latach 50. XX wieku założył własną orkiestrę, w której grał jako pianista jego syn Kai. Kai Pahlman także był muzykiem i kompozytorem, równolegle rozwijając karierę w piłce nożnej^[2].

• 1939 – Bruno Laakko i orkiestra Lepakot: Aleksanterin jazzyhtye, Kissa vieköön (Columbia DY 278)
• 1942 – Georg Malmstén: Talkoojenkka (Odeon A 228663)
• 1942 – Georg Malmstén: Iloinen meripoika aalloilla (Odeon A 228670)
• 1946 – A. Aimo: Niin monta kertaa (Sointu 732)
• 1946 – A. Aimo: Kukkas-swingiä (Sointu 751)
• 1952 – Vilho Vartiainen: Onnen sävel (Philips PH 501)
• 1979 – Vilho Vartiainen: Kukkais-swingiä (Sauna SAU-LP 257)
• 1986 – Kai Pahlman: Kukkais swingiä (EL 11)
• 1995 – Korsuorkesteri: Kukkais swingiä (AXR AXRCD 1083)^[2]

23 kompozycje Pahlmana, które stały się szlagierami^[3]:

• Flowers
• Iloinen meripoika aalloilla
• Ilta itämailla
• Ilta silloin kerran
• Kaipaus
• Kukkais swingiä
• Käy kanssani käy
• Miks aina merimies
• Muistojen tango
• Muistojen tie
• Mä muistan illan sen
• Niin monta kertaa
• Onnen sävel
• Parvekerakkautta
• Pieni keidas
• Pikisilmätyttö
• Rajavartijat marssii
• Saanko luvan
• Sininen lyhty
• Sotapojan jenkka
• Talkoojenkka
• Talviyössä
• Yksin jäänyt

• Kai Pahlman