Hemimorfit – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hemimorfit

Skupienia groniaste
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	uwodniony krzemian cynku (Zn4[(OH) 2/Si2O7]xH2O)
Twardość w skali Mohsa	4,5 - 5
Przełam	muszlowy
Łupliwość	doskonała, wyraźna
Układ krystalograficzny	rombowy
Gęstość minerału	3,24 – 3,45 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	najczęściej bezbarwny, też: żółty, zielononiebieski, brązowy
Rysa	biała
Połysk	silnie szklisty
Dodatkowe dane
Szczególne własności	jest rozpuszczalny w kwasie solnym
Multimedia w Wikimedia Commons

Hemimorfit – minerał z gromady krzemianów. Należy do minerałów rzadkich, rozprzestrzenionych tylko w niektórych rejonach Ziemi.

Nazwa pochodzi od gr. hemi = pół i morpho = kształt; nawiązuje do charakterystycznego kształtu kryształów tego minerału (wyglądają jakby były przecięte na pół).

Występuje w skupieniach zbitych (galman), ziarnistych groniastych, naciekowych (kalamin), włóknistych, skorupowych. Tworzy kryształy tabliczkowe, krótkosłupowe, igiełkowe, z wyraźnym podłużnym prążkowaniem. Jest kruchy, przezroczysty, często współwystępuje z: smithsonitem, hydrocynkiem, sfalerytem, galeną, cerusytem, anglezytem.

Tworzy się jako minerał wtórny w strefach utleniania (wietrzenia) kruszców cynku (głównie sfalerytu).

Miejsca występowania: Włochy (Sardynia), Meksyk, USA (Montana, Pensylwania, Utah, Kalifornia, Nevada), Algieria, Austria, Niemcy, Wielka Brytania.

W Polsce: Występuje w śląsko-krakowskich złożach kruszców cynku i ołowiu.

• ważna ruda cynku (52,4% Zn),
• cenny kamień kolekcjonerski (szczególnie ładnie wykształcone kryształy oraz szczotki krystaliczne),
• kryształy bezbarwne i niebieskie znajdują zastosowanie w jubilerstwie.

• J. Żaba: Ilustrowany słownik skał i minerałów, Videograf II Sp. z o. o. – 2003 r.
• W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma-Press” 2003 r.
• J. Bauer: Przewodnik Skały i minerały, Wyd. Multico 1997 r.

• Artykuł o hemimorficie na stronie Webmineral (ang.)