Hemistych – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hemistych, także półwiersz (gr. hemi ‘pół’ i stíchos ‘wers’) – fragment wersu.

W metryce antycznej pojęcie definiujące fragment wersu wyznaczony przez cezurę, która przecina stopę wierszową.

W poezji nowożytnej określa się w ten sposób połowę wersu wyodrębnioną przez średniówkę^[1]. Wers podzielony średniówką składa się z dwóch hemistychów, najczęściej równej długości, zwanych także członem przedśredniówkowym i członem pośredniówkowym^[2].

Wyraźny podział na hemistychy występował w aliterowanym wierszu staroangielskim^[3]. Także w wierszach starogermańskich często jedno (lub dwa słowa) z pierwszego półwiersza aliterowało z jednym słowem z drugiego półwiersza. Oba hemistychy miały po dwa akcenty^[4].

Przypisy

↑ Jacek Baluch, Piotr Gierowski: Czesko-polski słownik terminów literackich. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 148. ISBN 978-83-233-4066-9.
↑ Słownik terminów literackich, red. Janusz Sławiński, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź 1988, s. 519.
↑ Monika Opalińska, To the rhythm of poetry. A study of late Old English metrical prayers, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2014, s. 34-36.
↑ Jerzy Kuryłowicz, Podstawy językowe metryki starogermańskiej, „Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego”, 30/1972, s. 3-16.

[Kraków-1] Jacek Baluch, Piotr Gierowski: Czesko-polski słownik terminów literackich. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 148. ISBN 978-83-233-4066-9.

[2] Słownik terminów literackich, red. Janusz Sławiński, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź 1988, s. 519.

[3] Monika Opalińska, To the rhythm of poetry. A study of late Old English metrical prayers, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2014, s. 34-36.

[4] Jerzy Kuryłowicz, Podstawy językowe metryki starogermańskiej, „Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego”, 30/1972, s. 3-16.

[1]

[2]

[3]

[4]