Henry O’Neill – Wikipedia, wolna encyklopedia

Henry O’Neill
Ilustracja
Henry O’Neill (1936)
Imię i nazwisko

Henry Joseph O’Neill

Data i miejsce urodzenia

10 sierpnia 1891
Orange

Data i miejsce śmierci

18 maja 1961
Los Angeles

Zawód

aktor

Współmałżonek

Anna Barry
(1924–1961; jego śmierć)

Lata aktywności

1930–1957

Henry O’Neill (ur. 10 sierpnia 1891 w Orange, zm. 18 maja 1961 w Hollywood) – amerykański aktor filmowy i teatralny. Grywał siwych ojców i prawników w latach 30. i 40. XX wieku.

8 lutego 1960 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6801 Hollywood Boulevard[1][2].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Porzucił studia i dołączyć do wędrownej trupy teatralnej[3]. Jego kariera przerwała I wojna światowa. Powrócił na scenę w 1919, gdzie jego przedwcześnie siwe włosy i dostojne zachowanie zapewniły mu autorytatywne role prawników, lekarzy i dyrektorów biznesowych. W 1921 zadebiutował na Broadwayu jako dr Sheldon w przedstawieniu Wiosna[4]. Większość swojej kariery filmowej spędził w Warner Bros. i MGM[5].

Wiek i choroba zmusiły O’Neilla do ograniczenia swoich zobowiązań filmowych w latach 50., chociaż często pojawiał się w wielu antologiach telewizyjnych tamtej epoki. Zmarł 18 maja 1961 w wieku 69 lat.

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Henry O’Neill. Walk of Fame. [dostęp 2023-02-15]. (ang.).
  2. Hollywood Star Walk: Henry O’Neill. „Los Angeles Times”, 1961-05-21. [dostęp 2023-02-15]. (ang.).
  3. Hal Erickson: Henry O’Neill Biography. AllMovie. [dostęp 2023-02-15]. (ang.).
  4. Henry O’Neill. Internet Broadway Database. [dostęp 2023-02-15]. (ang.).
  5. Bobb Edwards: Henry O’Neill (1891–1961). Find a Grave. [dostęp 2023-02-15]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]