French
DeutschHenryk Palka – Wikipedia, wolna encyklopedia
 pułkownik UB | |
| Data i miejsce urodzenia | 3 grudnia 1908 |
|---|---|
| Data śmierci | 23 października 1981 |
| Przebieg służby | |
| Formacja | |
| Jednostki | 1 Warszawska Dywizja Piechoty |
| Stanowiska | oficer polityczno-wychowawczy |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca | oficer aparatu bezpieczeństwa |
| Odznaczenia | |
  | |
Henryk Palka (ur. 3 grudnia 1908 we Lwowie, zm. 23 października 1981[1]) – pułkownik[2], uczestnik II wojny światowej, oficer aparatu bezpieczeństwa PRL.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 3 grudnia 1908 we Lwowie, w rodzinie Mariana i Heleny[2]. Członek WKP(b), Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy, PPR i PZPR. Od 1941 żołnierz Armii Czerwonej, od sierpnia 1943 w 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki; oficer polityczno-wychowawczy. Uczestnik bitwy pod Lenino[2]. Od kwietnia do lipca 1944 uczestnik kursu NKWD w Kujbyszewie (tzw. kujbyszewiak). Od 10 marca 1945 szef Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Lublinie. Od 9 czerwca 1945 p.o. zastępcy szefa WUBP w Olsztynie. W okresie od 1 sierpnia 1944 do 31 grudnia 1947 brał udział w walce z „bandami i reakcyjnym podziemiem”. Od 1 sierpnia 1949 zastępca szefa WUBP w Poznaniu. 1 sierpnia 1955 został oddelegowany na specjalny kurs do szkoły KGB w Moskwie. Dyrektor Biura „W” Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego od września 1956, komendant ośrodka szkoleniowego MBP. Od czerwca 1971 do 31 maja 1972 jako starszy inspektor w stopniu pułkownika służył w grupie do zadań specjalnych MSW.
Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A16-8-18)[3].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (10 października 1945)[4]
- Złoty Krzyż Zasługi (17 września 1946)[5]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Baza nekrologów.
- ↑ a b c Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2019-12-10].
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ M.P. z 1945 r. nr 44, poz. 109 „za działalność w konspiracji, udział w walkach partyzanckich i za zasługi w organizowaniu służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej”.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 29, poz. 247.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rok pierwszy. Powstanie i działalność aparatu bezpieczeństwa publicznego na Lubelszczyźnie (lipiec 1944–czerwiec 1945), red. Sławomir Poleszak, Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2004.
- Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza (1944–1956) t. I, red. Krzysztof Szwagrzyk, Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2005.