Henryk Rewakowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Henryk Rewakowicz

Data i miejsce urodzenia	18 stycznia 1837 Sokolniki
Data i miejsce śmierci	30 września 1907 Lwów
Prezes Polskiego Stronnictwa Ludowego
Okres	od 15 lipca 1897[1] do 30 września 1907
Przynależność polityczna	Polskie Stronnictwo Ludowe
Poprzednik	Karol Lewakowski
Następca	Jan Stapiński
Multimedia w Wikimedia Commons

Henryk Karol Rewakowicz (ur. 18 stycznia 1837 w Sokolnikach, zm. 30 września 1907 we Lwowie) – galicyjski działacz ruchu ludowego, polityk, dziennikarz, uczestnik powstania styczniowego.

Po ukończeniu szkoły średniej we Lwowie przez rok pracował jako praktykant podatkowy w Janowie pod Lwowem.

W 1860 został dziennikarzem „Przeglądu Współczesnego”, a w 1861 „Dziennika Polskiego”. W latach 1862–1868 współpracował z „Gazetą Narodową”, w 1869 był współzałożycielem nowego „Dziennika Polskiego”, a od 1884 redagował „Kurier Lwowski”. Kazimierz Chłędowski w swych pamiętnikach pozostawił taką jego charakterystykę: wyglądał jak bandyta; chodził albo w żupanie na modłę roku 1863, albo w zimie w wielkim płaszczu i nosił w ręku ogromną pałkę. Zresztą pozory te nie łudziły bynajmniej, bo w piśmie swym nieraz na różne osobistości sprawiedliwie i niesprawiedliwie uderzał nie przebierając w wyrazach i stał się postrachem ludzi, którzy jakiekolwiek, osobliwie finansowe zajmowali stanowisko. Pomiędzy swymi bliższymi znajomymi Rewakowicz uchodził za dobrego i uczynnego człowieka, majątku nie miał, bo na lwowskim dziennikarstwie choćby na pół „rewolwerowym” fortuny zrobić nie było można. Rewakowicz bardzo był popularnym pomiędzy mieszczanami, niższymi urzędnikami, którzy widzieli w nim swego nieustraszonego przedstawiciela przeciw możnym^[2].

W 1894 współtworzył Polskie Towarzystwo Demokratyczne i został członkiem korespondentem Towarzystwa Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu^[3]. 28 lipca 1895 w Rzeszowie wspólnie z Jakubem Bojką został wiceprezesem nowo powstałego Stronnictwa Ludowego, a po rezygnacji prezesa Karola Lewakowskiego w 1897 został prezesem rady naczelnej partii (od 1903 działającej pod nazwą „Polskie Stronnictwo Ludowe”). Funkcję tę pełnił do śmierci w 1907. W ciągu kariery politycznej bezskutecznie ubiegał się o mandat w Sejmie Krajowym.

Pełnił funkcję sekretarza rady zawiadowczej Krajowego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych w Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem^[4]. Był wolnomularzem we Lwowie^[5].

W 1895 przeciwstawił się nadaniu obywatelstwa honorowego miasta Lwowa Kazimierzowi Badeniemu.

W marcu 1897 przedstawiciele powszechnego komitetu mieszczańskiego (m.in. dr Jewhen Petruszewycz) poparli kandydatury dra Karola Lewakowskiego i Henryka Rewakowicza podczas wyborów ściślejszych^[6].

Zamieszkiwał w domu przy ulicy Łyczakowskiej. Został wdowcem, utracił także syna Jana (komisarza lwowskiego magistratu^[7]), a w ostatnich latach życia był prawie zupełnie ociemniały wskutek katarakt. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie^[8].

• Nestor dziennikarzy polskich. „Nowości Illustrowane”. Nr 40, s. 13-14, 5 października 1907. 
• Pogrzeb ś. p. Henryka Rewakowicza. „Nowości Illustrowane”. Nr 41, s. 7, 12 października 1907. 
• Krzysztof Dunin-Wąsowicz: Henryk Karol Rewakowicz. W: Polski Słownik Biograficzny. T. XXXI.
• Nota biograficzna na stronie polskietradycje.pl
• Nota biograficzna na stronie biographien.ac.at (niem.)