Henryk Szylkin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Henryk Szylkin (ur. 1 listopada 1928 w Santoce koło Wilna, zm. 16 stycznia 2022 w Zielonej Górze.[1]) – polski poeta.

Był z zawodu nauczycielem. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Debiutował jako poeta na łamach tygodnika "WTK" w 1954 roku. Od 1955 roku mieszkał w Zielonej Górze. Laureat dyplomu honorowego Lubuskiego Wawrzynu Literackiego 2016 za całokształt twórczości[2].

Tomiki poezji

[edytuj | edytuj kod]
  • Kolory wzruszeń
  • Krajobrazy i miłość
  • Przyjście dłoni
  • Wymiary
  • Zapis ognia
  • Galeria niepokoju
  • Psalmy ostateczne

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ SZYLKIN HENRYK: Nekrologi : Gazeta Lubuska [online], nekrologi.net [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  2. ↑ Paweł Brol, Lubuskie Wawrzyny - Lubuski Wawrzyn Literacki 2016 [online], www.wawrzyny.norwid.net.pl [dostęp 2018-06-11] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Henryk_Szylkin&oldid=73582641”