Herbicydy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Herbicydy (łac. herba - trawa, caedo - zabijać) – rodzaj pestycydów służących do selektywnego lub nieselektywnego zwalczania chwastów w uprawach^[1]. Ich stosowanie może stanowić uzupełnienie mechanicznych zabiegów pielęgnacyjnych.

Pierwszym powszechnie stosowanym herbicydem był kwas 2,4-dichlorofenoksyoctowy^[2].

Herbicydy dzielą się na:

Ze względu na czas użycia:

• stosowane przed rozpoczęciem uprawy
  • przedsiewne; czasem wymagają wymieszania z glebą,
  • przedwschodowe
• stosowane pogłówne

Ze względu na sposób użycia

• o działaniu dolistnym
• o działaniu doglebowym
• o działaniu dolistnym i doglebowym

Ze względu na zakres działania^[2]:

• totalne (np. glifosat)
• selektywnie niszczące rośliny dwuliścienne
• selektywnie niszczące rośliny jednoliścienne

Przyczyny różnic w toksyczności dla różnych grup roślin są nie do końca wyjaśnione^[2]. Większość herbicydów to herbicydy selektywne zwalczające określone grupy roślin, a nieniszczące rośliny uprawnej. Stosuje się też nieselektywne herbicydy zawierające glifosat zwalczający wszystkie rośliny, dlatego może być stosowany przed założeniem plantacji roślin, a stosowany jest w celu zwalczenia uciążliwych chwastów.

Tworzenie roślin genetycznie zmodyfikowanych o zwiększonej odporności na herbicydy ułatwia ich stosowanie (w krajach, gdzie takie uprawy są dopuszczalne). Np. otrzymano rośliny odporne na glifosat, wobec których związek ten ma charakter herbicydu selektywnego.

Zastosowanie herbicydów w zbyt dużej dawce, w nieodpowiedniej fazie rozwoju rośliny, niewłaściwych warunkach atmosferycznych może uszkodzić roślinę uprawną wywołując poparzenia lub różne nieprawidłowości w rozwoju rośliny zwane uszkodzeniem herbicydowym.

• herbologia
• tęczowe herbicydy
• pestycydy
• defolianty