Hipotonia – Wikipedia, wolna encyklopedia
Hipotonia (łac. hypotonia), hipotonia mięśniowa – obniżenie tonicznego napięcia mięśniowego, spowodowane zazwyczaj uszkodzeniem obwodowego układu nerwowego, chorobami mięśni lub zaburzeniami metabolicznymi[1]. Nazwą tą określa się też hipotensję będącą skutkiem hipotonii mięśniówki naczyń[2].
Hipotonia nie jest chorobą, lecz objawem. Zauważenie jej nie nastręcza trudności, nawet u noworodków, lecz diagnozowanie przyczyny może być niezwykle trudne. Hipotonia może być objawem wielu chorób wrodzonych, na przykład zespołu Downa, achondroplazji, zespołu Pataua i niedoczynności tarczycy, oraz nabytych, na przykład choroby Heinego-Medina, miastenii, zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i bulimii[potrzebny przypis].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ryszard Podemski: Kompendium neurologii. Gdańsk: Via Medica, 2008. ISBN 978-83-7555-054-2.
- ↑ hipotonia, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2011-12-03] .