Horizon Zero Dawn – Wikipedia, wolna encyklopedia

Horizon Zero Dawn

Logo gry
Producent	Guerrilla Games[a]
Wydawca	Sony Computer Entertainment
Dystrybutor	Sony Computer Entertainment Polska
Seria gier	Horizon
Reżyser	Mathijs de Jonge
Artysta	Jan Bart van Beek
Scenarzysta	John Gonzalez
Kompozytor	Joris de Man, The Flight, Niels van der Leest
Licencja	komercyjna
Silnik	Decima
Wersja	PS4: 1.54[3] PC: 1.11.2[4]
Data wydania	PlayStation 4 NTSC: 28 lutego 2017 PAL:1 marca 2017 Windows: 7 sierpnia 2020
Gatunek	fabularna gra akcji
Tryby gry	gra jednoosobowa
Kategorie wiekowe	ESRB: Teen[5] PEGI: 16[6] USK: 12
Język	m.in. polski, angielski
Wymagania sprzętowe
Platforma	PlayStation 4, Microsoft Windows
Nośniki	Blu-ray, dystrybucja cyfrowa
Kontrolery	DualShock 4, klawiatura i mysz
Strona internetowa

Horizon: Zero Dawn – fabularna gra akcji stworzona przez studio Guerrilla Games, a wydana przez Sony Interactive Entertainment 28 lutego 2017 roku na konsoli PlayStation 4. Gracz wciela się w Aloy, łowczynię żyjącą w świecie opanowanym przez maszyny, próbującą poznać swoją przeszłość. Do dyspozycji gracza oddano włócznię, bronie dystansowe oraz możliwość skradania się. Drzewko rozwoju zapewnia dostęp do nowych umiejętności i premii. Gracz może przemierzać otwarty świat, w którym odkrywa nowe lokacje i może wykonywać zadania poboczne. W 2020 roku gra udostępniona została na komputery osobiste z systemem operacyjnym Microsoft Windows.

Horizon: Zero Dawn jest pierwszą nową marką Guerrilla Games od czasu wydanego w 2004 roku Killzone, a zarazem pierwszą grą fabularną studia. Prace nad nią rozpoczęły się w 2011 roku, po ukończeniu Killzone 3. Według jej reżysera, Mathijsa de Jongego, był to najbardziej ryzykowny z projektów, jakie mogli w tamtym czasie zrealizować. Gra stworzona została na odpowiednio zmodyfikowanym silniku Decima opracowanym na potrzeby Killzone: Shadow Fall. Ponieważ akcja osadzona jest w postapokaliptycznym świecie, podczas prac nad grą twórcy konsultowali się z antropologami, chcąc nadać mu bardziej realistyczny charakter. Ścieżka dźwiękowa napisana została przez Jorisa de Mana we współpracy z zespołem The Flight.

Gra chwalona była przez recenzentów za otwarty świat, fabułę, oprawę techniczną, walkę, stylistykę i grę aktorską Ashly Burch, obiektem pewnej krytyki były jednak dialogi, walka w zwarciu oraz modele postaci. Horizon: Zero Dawn zdobyło liczne tytuły gry roku, a do lutego 2022 roku sprzedano ponad 20 milionów egzemplarzy, co czyni ją jedną z najlepiej sprzedających się gier w historii PlayStation 4. W listopadzie 2017 roku ukazał się dodatek do gry zatytułowany The Frozen Wilds, a miesiąc później Horizon: Zero Dawn – Edycja kompletna, zawierająca grę wraz z rozszerzeniem oraz cyfrowymi dodatkami. 18 lutego 2022 na PlayStation 4 i PlayStation 5 premierę miała kontynuacja, Horizon: Forbidden West. W produkcji znajduje się serial na podstawie gry tworzony dla Netfliksa.

Horizon: Zero Dawn to fabularna gra akcji z perspektywą trzeciej osoby^[7][8]. Gracz steruje Aloy, wojowniczką przemierzającą postapokaliptyczną krainę rządzoną przez mechaniczne stworzenia^[9][10]. Aloy może likwidować przeciwników na różne sposoby, w tym zastawiając na nich pułapki, strzelając do nich z łuku albo używając włóczni czy materiałów wybuchowych^{[11][12][13][14]}. Części zabitych maszyn, w tym przede wszystkim elektronika i metal, służą zarówno jako waluta, jak i do wytwarzania przedmiotów, takich jak amunicja, torby na zasoby, kołczany, antidota, pułapki czy mikstury regenerujące zdrowie oraz wytrzymałość^[11][15][16]. Bronie wyposażone są w miejsca na ulepszenia, które zwiększają zadawane obrażenia^[17]. Aloy nosi fokus, niewielkie urządzenie rzeczywistości rozszerzonej, które pozwala skanować otoczenie i maszyny, żeby znaleźć ich położenie, słabe strony, poziom i komponenty, jakie otrzyma za ich pokonanie^[18][10]. Maszyny stosują taktyki zarówno ofensywne, jak i defensywne, a w zależności od sytuacji, atakują albo bezpośrednio, albo – jeśli są w nie wyposażone – za pomocą pocisków. Niektóre maszyny – zarówno naziemne, jak i latające – poruszają się w stadach. O ile Aloy nie użyje na nich narzędzia do dominacji, maszyny nie walczą ze sobą. Aloy walczy również z ludźmi, takimi jak bandyci i kultyści znani jako Zaćmienie^[19].

Żeby uniknąć ciosów, może używać uników, odtaczania się albo sprintu^[20], z kolei przyczajenie się w wysokiej trawie i zaatakowanie niespodziewającego się przeciwnika może go natychmiast wyeliminować^[11]. Do cichego eliminowania wrogów służy również pływanie i ukrywanie się pod wodą, pozwalające też dostać się w niedostępne inaczej miejsca. Za pomocą narzędzia do dominacji Aloy może hakować określone maszyny, część z nich następnie wykorzystać jako tymczasowe wierzchowce^[14][21], a kolejne nadające się do zdominowania maszyny odblokowują się po ukończeniu ruin znanych jako „kotły”^[22]. Drzewko umiejętności podzielone jest na trzy kategorie: „Tropicielka” – umiejętności rozwijające skradanie; „Wojowniczka” – umiejętności zwiększające efektywność w walce oraz „Karmicielka” – umiejętności doskonalące leczenie i zbieranie surowców^[23]. Żeby osiągnąć kolejny poziom, Aloy zdobywa punkty doświadczenia za zabijanie przeciwników i wykonywanie zadań^[24]. Ulepszenia w każdej kategorii drzewka zwiększają biegłość w posługiwaniu się umiejętnościami, np. „Tropicielka” pozwala wykonywać ciche eliminacje, „Wojowniczka” celować z łuku w zwolnionym tempie, a „Karmicielka” zwiększa pojemność torby na przedmioty lecznicze^[25][26]. W The Frozen Wilds wprowadzono czwarte drzewko, „Podróżniczka”, pozwalające m.in. atakować przeciwników po zeskoczeniu z wierzchowca^[27]. W grze zaimplementowany został system dnia i nocy oraz dynamicznie zmieniającej się pogody^[15][28][29].

Mapa świata gry podzielona jest na obszary leśne, dżunglowe, pustynne i górskie^[30][22]. Tereny górskie przemierza się za pomocą parkouru^[31] oraz umieszczonych w świecie lin do wspinaczki^[32]. W świecie natrafić można również na niebezpieczne obszary, zamieszkiwane przez spaczone maszyny wykazujące się większą agresją^[14]. W celu odkrycia większych połaci mapy, Aloy musi wspiąć się na żyrafa i zdominować go^[33]. W grze znajduje się dwadzieścia pięć rodzajów maszyn^[34]. Po odkryciu ognisk możliwe jest zapisywanie stanu gry oraz szybka podróż^[23]. W ramach głównego wątku fabularnego Aloy przemierza cały świat gry, z kolei zadania poboczne koncentrują się na poszczególnych klanach i ich terenach^[35]. W ramach zadań pobocznych Aloy proszona jest np. o zebranie surowców, uratowanie postaci niezależnych, rozwiązanie zagadek, przejęcie kontroli nad obozem bandytów, wyeliminowanie przestępców i trudniejszych maszyn, wykonanie prób na terenach łowieckich czy zdobycie starożytnej zbroi, która czyni ją niemal niewrażliwą na obrażenia^[36][17]. Rozmowy z postaciami niezależnymi prowadzone są za pomocą koła dialogowego^[18]. Wśród przedmiotów do zebrania znajdują się punkty widokowe zawierające informacje o Świecie Metalu, metalowe kwiaty z poezją i relikty poprzedniej cywilizacji, takie jak np. kubki^[37].

Fabuła osadzona jest w XXXI wieku w postapokaliptycznych Stanach Zjednoczonych, na terenach dzisiejszych stanów Kolorado, Wyoming i Utah^[40][41]. Olbrzymi kataklizm doprowadził do wyginięcia niemal całego życia, a ludzie, którzy przetrwali, żyją w rozproszonych strukturach plemiennych o różnych poziomach zaawansowania technologicznego. Ich wysoko zaawansowani poprzednicy, których ruiny i technologie zdobią florę, nazywani są „Przedwiecznymi”. Władcami planety są sztucznie tworzone stworzenia znane jedynie jako „maszyny”, dotychczas koegzystujące w pokoju z ludźmi, którzy okazjonalnie polują na nie dla części. W pewnym momencie doszło jednak do wydarzenia nazywanego „Czerwonym Obłędem”, po którym maszyny stały się bardziej agresywne i zaczęły pojawiać się większe oraz bardziej zabójcze ich rodzaje.

Świat gry zamieszkiwany jest przez cztery główne klany: Norów, Carjów, Oseramów i Banuków. Norowie są zahartowanymi łowcami żyjącymi w górach i czczącymi naturę, nazywaną przez nich „Wszechmatką”. Zamieszkujący pustynię Carjowie czczą Słońce, Oseramowie to zmyślni rzemieślnicy, znani ze swoich wyrobów metalurgicznych, alkoholi i kłótliwości, a Banukowie to wędrowne klany łowców i szamanów zamieszkujących śnieżne góry obecnego Parku Narodowego Yellowstone w Montanie, czczące „niebieskie światło” maszyn^[42][43].

Aloy zostaje wygnana przez klan Norów tuż po urodzeniu i przekazana na wychowanie wyrzutkowi Rostowi. Jako dziecko znajduje fokus, niewielkie urządzenie rzeczywistości rozszerzonej, które pozwala jej widzieć rzeczy niewidoczne dla innych. Po osiągnięciu dorosłości Aloy bierze udział w wyzwaniu Norów, wygrywając go i stając się pełnoprawną członkinią plemienia. Na finiszu klan zostaje zaatakowany przez kultystów pod dowództwem Helisa, większość uczestniczących w wyzwaniu ginie, a Rost poświęca się, żeby uratować Aloy. Kiedy dziewczyna odzyskuje przytomność, od matron dowiaduje się, że kultyści zyskali zdolność wypaczania maszyn oraz że jako niemowlę została znaleziona przy zamkniętych wrotach w Sercu Matki, świętej górze Norów. Oseramski podróżnik Olin informuje Aloy, że kultyści należą do grupy zwanej Zaćmieniem, a ich celem była ona, ponieważ przypomina naukowiec z poprzedniej cywilizacji, doktor Elisabet Sobeck. Aloy udaje się znaleźć pozostałości po megakorporacji Faro Automated Solutions i odkryć, że Świat Metalu upadł blisko 1000 lat wcześniej po tym, jak firma straciła kontrolę nad zautomatyzowanymi wojskowymi robotami tworzonymi pod płaszczykiem zapewnienia pokoju. Napędzone biomasą roboty posiadające zdolność samodzielnej replikacji opanowały całą planetę i wyniszczyły wszelkie życie, w tym ludzi, przerabiając je na swoje paliwo. Doktor Sobeck stała na czele supertajnego projektu „Nowy Świt” (ang. Zero Dawn), mającego na celu stworzenie zautomatyzowanego systemu terraformowania, który po wyginięciu ludzi wyłączyłby roboty i przywrócił życie na Ziemi^[42][43].

Z Aloy kontaktuje się Sylens, zainteresowany poznaniem prawdy na temat losu „Przedwiecznych”. Aloy udaje się dowiedzieć, że doktor Sobeck celem ukończenia projektu „Nowy Świt” udała się do bazy orbitalnej, obecnie znajdującej się pod Cytadelą – główną siedzibą Zaćmienia. Na miejscu odkrywa, że „Nowy Świt” był rozległym podziemnym systemem baz danych, faktorii i placówek do klonowania, kontrolowanych przez sztuczną inteligencję nazwaną Gają. Kiedy całe życie na Ziemi zostało unicestwione, Gaja opracowała sposób na dezaktywowanie robotów Faro i zbudowała własne, mające przywrócić życie na planecie. Kiedy Ziemia stała się ponownie zdatna do zamieszkania, na podstawie DNA ze swoich baz umieściła na niej nowe formy życia. Klony miały otrzymać wiedzę od SI Apollo, ten został jednak sabotowany przed apokalipsą przez założyciela Faro, który – nie chcąc, żeby nowe pokolenia powtórzyły ich błędy – usunął z systemu niemal wszystkie dane, ograniczając naukę do poziomu przedszkolnego. Dodatkowo w niewyjaśnionych okolicznościach aktywowany został Hades, podsystem Gai odpowiedzialny za zniszczenie nowego życia, jeżeli proces terraformowania się nie powiedzie. Zyskał on samoświadomość i wbrew Gai uznał, że życie należy zniszczyć. Po dotarciu do biur Sobeck Aloy pobiera z nich rejestr dający jej dostęp do Serca Matki. Zanim udaje jej się dotrzeć do świętej góry, zostaje pojmana przez Helisa i skazana na śmierć w Cytadeli, skąd ucieka z pomocą Sylensa. Po dotarciu do Norów pomaga im odeprzeć Zaćmienie i dociera do miejsca swoich narodzin^[42][43].

Odnajduje pozostawione przez Gaję nagranie, z którego dowiaduje się, że sygnał nieznanego pochodzenia pozwolił Hadesowi przejąć kontrolę nad jej systemami. W akcie desperacji SI aktywowała procedury samozniszczenia, żeby powstrzymać Hadesa, jednak bez niej cały proces terraformowania zaczął się załamywać. W ramach planu awaryjnego SI stworzyła klona doktor Sobeck w postaci Aloy, z nadzieją, że odnajdzie ona Gaję, przywróci jej funkcjonalność i zniszczy Hadesa. Dowiaduje się też, że Sobeck poświęciła się, żeby uniemożliwić armii robotów Faro odnalezienie Gai. Aloy udaje się znaleźć obejście pozwalające zniszczyć Hadesa. Dowiaduje się też, że Sylens jest założycielem Zaćmienia, skuszonym przez Hadesa obietnicą wiedzy. Z pomocą Sylensa Aloy ustala, że zbuntowany system zamierza wysłać sygnał, który ponownie aktywuje roboty Faro, żeby raz jeszcze zniszczyły życie na Ziemi. W trakcie walk Aloy zabija Helisa i udaje jej się dezaktywować Hadesa. Po zakończeniu wojny udaje się do dawnego domu doktor Sobeck, gdzie znajduje jej szkielet^[42][43].

W scenie po napisach końcowych okazuje się, że Hades wciąż jest aktywny, znajduje się jednak w posiadaniu Sylensa, chcącego dowiedzieć się, kto wysłał pierwszy sygnał, który go aktywował^[42][43].

Guerrilla Games rozpoczęło prace nad grą w 2011 roku, po premierze Killzone 3^[44]. Studio opracowało około czterdziestu konceptów na nową grę. Według reżysera, Mathijsa de Jongego, Horizon: Zero Dawn był „najbardziej ryzykowny” ze wszystkich, w 2010 roku został on jednak podjęty przez dyrektora artystycznego Jana-Barta van Beeka. Po wybraniu konceptu grupa 10-20 pracowników rozpoczęła tworzenie prototypów gry^[45][46]. Napisano dla niej około dwudziestu różnych zarysów scenariusza, poruszających inne koncepty, w tym między innymi różne grywalne postacie. Do napisania świata gry zatrudniono Johna Gonzaleza, głównego scenarzystę Fallout: New Vegas (2010), zaś głównym scenarzystą Horizon: Zero Dawn został Ben McCaw. Główne elementy fabuły i postać Aloy były obecne w grze od wczesnych stadiów projektowania^[45][46][47]. Po ukończeniu Killzone: Shadow Fall pod koniec 2013 roku do prac nad grą skierowano wszystkich pracowników studia^[48]. Całkowicie skasowano również inny projekt, żeby w całości skoncentrować się na Horizonie^[49]. W późniejszym czasie Sony przyznało, że było niechętne temu, żeby grywalną postacią była kobieta i przeprowadziło testy fokusowe mające na celu sprawdzenie, czy taka decyzja jest opłacalna z marketingowego punktu widzenia^[50]. Budżet gry wyniósł około 45 mln euro^[51].

Gra oparta jest na koncepcie zestawienia ze sobą niebezpieczeństwa i piękna świata w kontekście ludzkości, która nie jest w nim dominującym gatunkiem. Twórcy starali się podkreślić aspekt eksploracyjny poprzez system zadań oraz umieszczenie w świecie przedmiotów, które można wykorzystać do wytwórstwa czy uzupełniania zdrowia^[45]. Celem Guerrilla Games było stworzenie maksymalnie prostego interfejsu użytkownika, w tym przede wszystkim uniknięcie skomplikowanego menu wytwórstwa, uznawali jednak grę za wyzwanie techniczne. Ich zdaniem silnik gry, Decima^[52], zaprojektowany z myślą o grach takich jak Killzone: Shadow Fall, w której użyli go po raz pierwszy^[53], był trudny do zastosowania w produkcji takiej jak Horizon. Głównymi problemami były przede wszystkim odległość rysowania obiektów i czasy wczytywania. Chcąc zrozumieć, jak poszczególne elementy sprawdzają się w grach z otwartym światem, twórcy szukali pomocy wśród specjalistów od projektowania, sztuki i techniki^[45]. Opracowując grę studio współpracowało z antropologami i badało kultury żyjące w strukturach plemiennych, jak również badało, w jaki sposób poszczególne materiały mogą niszczeć na przestrzeni tysiąca lat^[46]. System zadań oraz narracja czerpały inspirację z innych komputerowych gier fabularnych. Programista Leszek Szczepański wyjaśnił, że ponieważ studio nie miało wcześniej doświadczenia z grami fabularnymi, inspiracje do projektowania zadań czerpano z innych gier tego gatunku. Twórcy na podstawie obserwacji podzielili gry fabularne według rodzajów ich zadań – „luźnych” i „bezwzględnych”. Wśród gier posiadających „luźne” zadania znajdowały się m.in. te stworzone za pomocą oprogramowania RPG Maker czy dostępne w Vampire: The Masquerade – Redemption, charakteryzujące się wbudowaniem kilku systemów umożliwiających progres. Zadania „bezwzględne”, jak w The Elder Scrolls V: Skyrim czy we Wiedźminie 2: Zabójcach królów, charakteryzowały się sztywną strukturą i predefiniowanymi przez twórców elementami. Według twórców, Horizon: Zero Dawn plasuje się wśród gier z bardziej „bezwzględnym” systemem zadań^[54][55].

W styczniu 2017 roku ogłoszono, że do prac nad grą zaangażowano Lance’a Reddicka i Ashly Burch^[34][56]. Burch udzieliła głosu Aloy^[34], twarz postaci wzorowana była na twarzy aktorki Hanny Hoekstry^[57], a podczas sesji przechwytywania ruchu wcielała się w nią Amanda Piery. Burch zaangażowana była w projekt od 2014 roku, kiedy zaproszono ją do zrealizowania zwiastuna zaprezentowanego podczas targów E3 2015. W ciągu następnych dwóch lat brała również udział w sesjach przechwytywania ruchu, podczas których nagrywano mimikę twarzy Aloy^[58].

Ścieżka dźwiękowa do gry skomponowana została przez Jorisa de Mana, The Flight, Nielsa van der Leesta i Jonathana Williamsa, a główne partie wokalne wykonała Julie Elven^[59][60] Lucas van Tol, starszy projektant dźwięku odpowiedzialny za muzykę, dostarczył kompozytorom dokument poświęcony projektowi gry, nalegając, żeby ścieżka dźwiękowa składała się z „intymnych dźwięków”. Tworząc motyw plemienny, eksperymentowano ze strunami fortepianu, na których grano smyczkiem oraz z gitarą rezofoniczną (na którą następnie nakładano warstwy partii harmonijkowych). Na wiolonczeli grano niewłaściwą stroną smyczka za pomocą plektronu, co miało odzwierciedlać sposób, w jaki na takich instrumentach mogłyby grać osoby z nimi nieobeznane. Dźwięki związane z maszynami uzyskiwano poprzez uderzanie w metal i żelazo, przez które przepuszczano circuit bending i perkusyjne pętle. Pozytywna reakcja na główny motyw muzyczny pierwszego zwiastuna zaprezentowanego podczas targów E3 doprowadziła do umieszczenia go w głównym menu gry^[61][62]. 10 marca 2017 roku czterogodzinna ścieżka dźwiękowa została udostępniona na platformach strumieniowych^[63][64].

Koncept gry oraz jej nazwa kodowa, Horizon, wyciekły we wrześniu 2014^[65], z kolei jej oficjalna zapowiedź miała miejsce na konferencji prasowej Sony podczas targów E3 w 2015^[66]. Horizon: Zero Dawn znalazło się na okładce magazynu „Edge” ze września 2015 i okładce „Game Informera” z października 2016^[67][68]. Podczas E3 w 2016 Sony promowało grę cosplayem w skali 1:1 jednej z maszyn pojawiającej się w grze^[69]. Polski oddział Sony promował grę materiałami z narracją Krystyny Czubówny, imitującymi film przyrodniczy^[70]. Pierwotnie premiera planowana była na 2016, została jednak przeniesiona na 17 lutego 2017^[71]. Prace nad grą zakończyły się w styczniu 2017, a do sprzedaży trafiła 28 lutego (Ameryka Północna), 1 marca (Europa, Australia i Nowa Zelandia) i 2 marca (Azja)^[72]. Horizon: Zero Dawn jest wstecznie kompatybilny z PS4 Pro^[32], umożliwiając grę w rozdzielczości 4K^[73]. W kwietniu holenderska telewizja państwowa opublikowała dokument o realizacji gry^[74]. W lipcu 2017 opublikowano łatkę, wprowadzającą m.in. tryb nowej gry plus, ultratrudny poziom trudności, dodatkowe trofea i poprawki graficzne^[75].

W marcu poinformowano o rozpoczęciu prac nad dodatkiem^[76], The Frozen Wilds, który trafił do sprzedaży 7 listopada^[77][78]. 5 grudnia ukazała się Edycja kompletna, zawierająca grę, The Frozen Wilds i udostępnione wcześniej elementy kosmetyczne. W 2020 roku port tej wersji opracowany przez Nixxes Software udostępniono na komputerach osobistych z Microsoft Windows (7 sierpnia na Steamie, 24 listopada na GOG-u)^[79][80][1]. Na 31 października 2024 wyznaczono datę premiery Horizon: Zero Dawn Remastered – przeznaczonej na PlayStation 5 i Windowsa wersji Edycji kompletnej z usprawnioną oprawą graficzną, również opracowanej przez Nixxes^[2].

Odbiór gry
Recenzje Publikacja Ocena „CD-Action” 8/10[81] „Electronic Gaming Monthly” 9/10[31] „Game Informer” 8,75/10[82] Gry-Online 8,5/10[83] GameSpot 9/10[84] GamesRadar+ [85] IGN 9,3/10[86] „PC Gamer US” 86/100[87] VideoGamer.com 8/10[88] Destructoid 7,5/10[89] Polygon 9,5/10[90] Giant Bomb [91]
Oceny z agregatorów Agregator Ocena GameRankings PS4: 88,36% (z 70 recenzji)[92] Metacritic PS4: 89/100[93] PC: 84/100[94]

Horizon: Zero Dawn spotkał się z pozytywnym przyjęciem ze strony krytyków; średnia jego ocen na PlayStation 4 w agregatorze recenzji Metacritic wynosi 89/100^[93], z kolei przed zamknięciem agregatora GameRankings średnia ocen wynosiła w nim 88,36%.

Chris Carter z Destructoidu chwalił występy Ashly Burch i Lance’a Reddicka, stwierdzając, że Aloy jest postacią „wciągającą” i „interesującą” zarówno w narracji, jak i w scenach akcji. Chwalił również nacisk położony na eksplorację i odkrywanie, które w jego opinii z czasem stawały się coraz ciekawsze. Świat gry opisał jako „piękny” system dnia i nocy oraz zmiennej pogody. Uznał, że wymagające maszyny i różne metody na ich pokonanie sprawiały, że walka daje dużo frajdy^[89]. Matt Buchholtz z EGMNow również chwalił Burch i świat gry, który uznał za hipnotyzujący. Za jeden z najważniejszych elementów uznał fokus, uzupełniający walkę w taki sposób, że „zmusza gracza do stania się łowcą”^[31]. Jeff Marchiafava z „Game Informera” uznał, że w przeciwieństwie do innych gier z otwartym światem, w Horizonie znajdowanie audiologów i mejli wzbogaca fabułę o „niesamowite poczucie odkrywania”. Wyraził zadowolenie, że misje napędzane przez fabułę pełniły w grze dominującą rolę, ponieważ wzbogacały świat i zachęcały do nowych sposobów na granie^[82].

Peter Brown z GameSpotu uznał za zadziwiający sposób, w jaki rozwija się postać Aloy, chwalił również walkę z maszynami, która jego zdaniem była najjaśniejszym, nigdy nie nudzącym się elementem gry. Docenił także zadania główne, które zachęcają do eksplorowania^[84]. Zoe Delahunty-Light, recenzentka GamesRadar+, była zachwycona zawiłościami świata przedstawionego i tym, że znajdowane w ruinach dzienniki stanowiły jego integralną część. Podobnie jak Brown uznała, że walka z maszynami w żadnym momencie się nie nudzi^[85]. Jeff Gerstmann z Giant Bomb stwierdził, że Horizon: Zero Dawn oferuje „niemal idealną historię”, głęboką i z satysfakcjonującym finałem^[91]. Lucy O’Brien z IGN-u podkreślała ciężar i znaczenie historii, doceniając również urok i osobowość Aloy. Podobnie jak wielu innych recenzentów pozytywnie wypowiedziała się o walce^[86]. Philip Kollar piszący dla Polygonu uznał Horizon za „zaprzeczenie” wcześniejszych gier Guerrilla Games, a zmianę tempa za „odświeżającą”. W jego opinii Aloy znakomicie wpisuje się w historię, swoją ciekawością zachęcając do poznawania kolejnych tajemnic gry. Podobnie jak Buchholtz chwalił fokus, mający stanowić „klucz do walki”, oraz wymagające starcia z maszynami^[90]. Colm Ahern z VideoGamer.com stwierdził, że chociaż walka z wielkimi maszynami jest upajająca, prawdziwą siłą Horizon: Zero Dawn jest podróż Aloy w poszukiwaniu tego, kim naprawdę jest^[88].

Carter stwierdził, że pomimo świetnych postaci Aloy i Sylensa, pozostałe są nieinteresujące i napisane w nieciekawy sposób, a sztuczna inteligencja ludzkich przeciwników jest znacznie gorsza niż maszyn^[89]. Według Buchholtza, system broni w połączeniu z amunicją do niej sprawia wrażenie zawiłego, możliwość kupowania tylko jednego przedmiotu naraz jest „poważnym niedopatrzeniem”, a fakt, że Aloy może chwycić się wyłącznie przewidzianych przez twórców krawędzi – myląca^[31]. Marchiafava uznał, że najsłabszym elementem gry jest zbyt kurczowe trzymanie się wypracowanej przez inne gry formuły otwartego świata^[82]. Chociaż Brown chwalił inne aspekty walki, w jego odczuciu starcia w zwarciu były mało skuteczne i przesadnie uproszczone^[84]. W podobnym tonie wyraziła się Delahunty-Light, stwierdzając, że walka w zwarciu nie wykorzystuje pełni potencjału, krytykując również mechanikę skakania^[85]. Według O’Brien dialogi sporadycznie zaprzeczały ogólnie inteligentnej narracji^[86]. Kollar narzekał na modele postaci oraz ich niedopracowanie wizualne^[90].

Yoko Tarō, reżyser m.in. Nier: Automaty, wskazał Horizon: Zero Dawn jako jedną ze swoich ulubionych produkcji na PlayStation 4^[95]. GamesRadar+ i Gry-Online sklasyfikowały Horizon na 2. miejscu najlepszych gier 2017 roku^[96][97], EGMNow na 3.^[98], „Entertainment Weekly” na 4.^[99], Polygon na 8.^[100], a Eurogamer na 31.^[101] The Verge umieściło go na liście 15 najlepszych gier roku^[102]. W głosowaniu czytelników „Game Informera” produkcja zwyciężyła w kategorii „najlepsza gra Sony” oraz zajęła drugie miejsce w kategoriach „gra roku” i „najlepsza gra akcji”^[103]; w głosowaniu redaktorów uznano ją za „najlepszy tytuł Sony na wyłączność”, z kolei w plebiscycie Action Game of the Year Awards 2017 wyróżniono ją za „najlepszą historię” i „najlepszą postać” (Aloy)^[104][105]. W plebiscycie PlayStation Awards 2017 zdobyła wyróżnienia Gold Prize i Users Choice Prize^[106], w plebiscycie na grę roku Destructoidu nominowana była do tytułu „najlepszej gry na PS4”^[107]. W głosowaniu IGN’s Best of 2017 Awards wygrała w kategoriach „najlepsza gra na PlayStation 4” i „najlepsza grafika”^[108][109], będąc również nominowaną do tytułu gry roku, przygodowej gry roku i najlepszego kierunku artystycznego^{[110][111][112]}. Giant Bomb nominował Horizon do tytułu najlepiej wyglądającej gry roku^[113]. W głosowaniu na grę roku PlayStation Blog zwyciężyła w kategoriach „najlepsza gra na PS4”, „najlepszy występ” (Ashly Burch), „najlepszy kierunek artystyczny”, „najlepsza ścieżka dźwiękowa”, „najlepsza historia”, „najlepsza zawartość popremierowa”, „najlepszy tytuł na wyłączność na konsolę PlayStation” oraz „najlepsze wykorzystanie PS4 Pro”^[114]. W plebiscycie na grę roku 2017 portalu Gry-Online w głosowaniu czytelników produkcja zajęła 2. miejsce, zdobywając również wyróżnienie za najlepszą grę na wyłączność na PS4, z kolei w głosowaniu redaktorów uznana została za najlepszą nową markę oraz grę z najlepszą oprawą artystyczną lub technologią^[115].

Horizon: Zero Dawn zdeklasował No Man’s Sky jako najlepiej sprzedająca się nowa marka na PlayStation 4, był najlepszą premierą na tę platformę od czasów Uncharted 4: Kresu złodzieja^[116], jak również najlepszą premierą w historii studia Guerrilla Games^[117]. Pomimo tego, że w Ameryce Północnej gra została udostępniona ostatniego dnia lutego 2017, była to druga najczęściej pobierana z PlayStation Store gra tamtego miesiąca^[118], z kolei w marcu pierwsza w ujęciu światowym^[119].

W tygodniu swojej premiery był najlepiej sprzedającą się grą w Wielkiej Brytanii i Australii^[120][121], z kolei w Japonii (117 tys. kopii) drugą^[122]. W marcu 2017 była to druga najlepiej sprzedająca się gra w Wielkiej Brytanii i najlepiej sprzedająca się na PlayStation 4^[123]. W kwietniu 2017 była najlepiej sprzedającą się grą w Wielkiej Brytanii i ósmą w Japonii^[124].

W dwa tygodnie od premiery sprzedano 2,6 mln egzemplarzy gry^[125][126], do lutego 2018 7,6 mln^[127], a do lutego 2019 – ponad 10 mln, dzięki czemu trafiła do czołówki najlepiej sprzedających się gier na PlayStation 4^[128]. W 2020 roku, w celu zwiększenia zyskowności, Sony postanowiło rozpocząć wydawanie swoich gier również na komputery osobiste^[129]. Horizon: Zero Dawn wydane na tę platformę w sierpniu na premierę sprzedało się w ponad 700 tys. sztuk^[130]. Do lutego 2022 na obu platformach sprzedano ponad 20 mln kopii gry^[131].

W czerwcu 2020 Guerrilla Games zapowiedziało kontynuację gry, Horizon Forbidden West, początkowo mającą ukazać się na PlayStation 5^[156]. Trafiła ona do sprzedaży 18 lutego 2022, zarówno na PlayStation 5, jak i na PlayStation 4. W drugiej części Aloy wyrusza na tytułowy Zakazany Zachód, żeby zapobiec zjawisku „czerwonej plagi” mogącemu doprowadzić do zniszczenia biosfery^[157]. 22 lutego 2023 do sprzedaży trafił przeznaczony na PlayStation VR2 spin-off Horizon: Call of the Mountain, którego głównym bohaterem jest nowa postać^[158]. Na 14 listopada 2024 przewidziano premierę Lego Horizon Adventures, mającej trafić na PlayStation 5, Windowsa i Switcha reinterpretacji fabuły Zero Dawn i Forbidden West w konwencji gier z serii Lego^[159].

W 2020 wydany został komiks Horizon Zero Dawn: Raróg, stanowiący pomost pomiędzy częścią pierwszą a Forbidden West^[160], z kolei w 2022 jego kontynuacja – Wyzwolenie^[161]. Również w 2020 SteamForge wydało grę planszową na licencji Horizon, której historia osadzona jest tuż po zakończeniu Zero Dawn^[160]. W maju 2022 poinformowano, że gra zostanie zaadaptowana na produkowany dla Netfliksa serial, do którego scenariusz napisze Steve Blackman, a Aloy będzie jedną z jego głównych bohaterek^{[162][163][164]}.