Huangpu Jiang – Wikipedia, wolna encyklopedia

Huangpu Jiang
Ilustracja
Widok na Huangpu Jiang z The Oriental Pearl Tower
Kontynent

Azja

Państwo

 Chiny

Rzeka
Długość 114 km
Średni przepływ

316 m³/s

Źródło
Miejsce Dianshan Hu
Ujście
Recypient Jangcy (Ocean Spokojny)
Miejsce

Szanghaj

Współrzędne

31°23′20″N 121°30′55″E/31,388889 121,515278

Położenie na mapie Chin
Mapa konturowa Chin, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Szanghaju
Mapa konturowa Szanghaju, w centrum znajduje się punkt z opisem „ujście”

Huangpu Jiang (chiń. upr. 黄浦江; chiń. trad. 黃浦江; pinyin Huángpǔ Jiāng; Wade-Giles Huang-p’u Chiang; dosł. „Rzeka Żółtego Brzegu”) – rzeka we wschodnich Chinach, w mieście Szanghaj, południowy dopływ Jangcy. Wypływa z jeziora Dianshan Hu. Liczy 114 km długości, średnia głębokość wynosi 8 m, maksymalna 22 m, w środkowym biegu ma 300–400 m szerokości, a u ujścia ok. 800 m szerokości[1].

Rzeka dzieli Szanghaj na dwie części: Puxi („na zachód od [Huang] Pu”) i Pudong („na wschód od Pu”). Puxi to dawny Szanghaj, a Pudong to nowe centrum biznesowe. Rozwój Pudongu związany jest z budową przez Huangpu Jiang kilku potężnych mostów i poprowadzeniu pod jej dnem tuneli metra, łączącego obie części miasta. Nad rzeką leży szanghajski Bund, a u jej ujścia do Jangcy w Wusongkou leży znaczna część portu szanghajskiego. Huangpu jest niezwykle ruchliwą śródlądową drogą wodną,

Huangpu Jiang dostarcza wody pitnej dla większości miasta[2]. Wraz z Suzhou He jest też głównym miejscem zrzutu miejskich ścieków (4 mln ton rocznie w latach 1990, z czego tylko 4% oczyszczone), co powodowalo jej całkowite zatrucie w obrębie miasta[3].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. 牛汝辰: 中国水名词典. 哈尔滨: 哈尔滨地图出版社, 1995, s. 48. ISBN 7-80529-266-3.
  2. Case Study II* – Shanghai Huangpu River, China. World Health Organization. [dostęp 2012-01-28]. (ang.).
  3. Terry Cannon, Alan Jenkins: The Geography of Contemporary China: The Impact of Deng Xiaoping’s Decade. New York: Routledge, 1990, s. 256. ISBN 0-203-40141-7.