Hugh Willoughby – Wikipedia, wolna encyklopedia
Sir Hugh Willoughby (ok. 1550) | |
Data i miejsce śmierci | |
---|---|
Zawód, zajęcie | żeglarz, odkrywca |
Narodowość |
Sir Hugh Willoughby (ur. ?[a], zm. 1554 na półwyspie Kola) – angielski żołnierz i żeglarz, poszukiwacz przejścia północno-wschodniego z Europy do Azji (1553).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Willoughby był synem żołnierza i baroneta Sir Henry’ego Willoughby of Middleton (zm. 1528)[1][2]. Sam również wybrał karierę wojskową, służąc podczas ekspedycji do Szkocji w 1544 roku[1] . W tym samym roku uzyskał tytuł szlachecki[1] . Następnie służył jako oficer na pograniczu Szkocji – w latach 1548–1549 był kapitanem zamku Lowther Castle[1] . Najprawdopodobniej za namową Sebastiana Cabota (1472–1557) zainteresował się nawigacją i żeglarstwem[1] .
W 1553 roku Willoughby został mianowany dowódcą wyprawy finansowanej przez Kompanię Moskiewską (ang. Muscovy Company)[b], kierowanej przez Cabota, w celu znalezienia przejścia północno-wschodniego do Azji[3]. Głównym pilotem wyprawy został Richard Chancellor (zm. 1556)[3]. W ekspedycji brały udział trzy statki: „Bona Esperanza” dowodzona przez Willoughby’ego, „Edward Bonaventure” pod komendą Chancellora i „Bona Confidentia” dowodzona przez Corneliusa Durfortha[2]. Jednostki zostały rozdzielone podczas sztormu u północnych wybrzeży Norwegii[3].
Willoughby popłynął na wschód, docierając do wód okalających Nową Ziemię[c] – widział ląd, lecz trudne warunki lodowe uniemożliwiły mu dalszą podróż[3]. Ląd zooczony przez Willoughby’ego nazywano Willoughby's Land[4] – Willoughby's Land znajduje się na mapie holenderskiego kartografa Petrusa Planciusa (1552–1622), a także na mapie Gerarda Merkatora (1512–1594)[5].
W drodze powrotnej statek Willoughby’ego utknął w lodzie przy Półwyspie Kolskim, ani on, ani nikt z jego załogi nie przeżył[3]. Arktycznej zimy nie przeżyła również załoga „Bona Confidentia”[6].
Chancellor dotarł do portu w Archangielsku i na zaproszenie cara Rosji zainteresowanego handlem z Anglią Iwana IV Groźnego (1530–1584) udał się do Moskwy, skąd wrócił z porozumieniami handlowymi[3]. Po jego powrocie, w 1555 roku doszło do utworzenia spółki akcyjnej Kompanii Moskiewskiej, która została objęta protektoratem królewskim i otrzymała wyłączność na handel z Rosją[7].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dokładna data i miejsce narodzin Willoughby’ego nie są znane, zob. Charton 2008 ↓, s. 420. Encyklopedia PWN podaje, że Willoughby urodził się w roku 1500 w Risley k. Derby, zob. Encyklopedia PWN ↓ .
- ↑ W 1551 roku, z inicjatywy kupców zainteresowanych znalezieniem Przejścia Północno-Wschodniego, powstała Company of Merchant Adventurers, która w 1555 roku została spółką akcyjną (ang. joint-stock corporation), zob. Waldman i Cunningham 2004 ↓, s. 219.
- ↑ Willoughby nie był pierwszym Europejczykiem, który dotarł do Nowej Ziemi – wcześniej dotarli tu wikingowie, zob. Waldman i Cunningham 2004 ↓, s. 252.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Dictionary of National Biography, 1885–1900 ↓.
- ↑ a b Markham 2014 ↓, s. 60.
- ↑ a b c d e f Waldman i Cunningham 2004 ↓, s. 252.
- ↑ Markham 2014 ↓, s. 61.
- ↑ Hacquebord 1995 ↓, s. 250.
- ↑ Charton 2008 ↓, s. 420.
- ↑ Waldman i Cunningham 2004 ↓, s. 220.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Charton, Barbara: Dictionary of Marine Science. Infobase Publishing, 2008. ISBN 978-1-4381-0946-6. [dostęp 2021-11-22]. (ang.).
- Hacquebord, Louwrens. In Search of Het Behouden Huys: A Survey of the Remains of the House of Willem Barentsz on Novaya Zemlya. „Arctic”, s. 249–256, 1995. 48. DOI: 10.14430/arctic1246. (ang.).
- Laughton, John Knox: Willoughby, Hugh. W: Dictionary of National Biography, 1885–1900. T. 62. Smith, Elder & Co.. (ang.).
- Markham, Clements R.: The Lands of Silence. Cambridge University Press, 2014. ISBN 978-1-108-07687-6. [dostęp 2021-11-22]. (ang.).
- Waldman, Carl, Cunningham, Jon: Encyclopedia of Exploration Volume II Places, Technologies, and Cultural Trends. Facts On File, 2004. ISBN 0-8160-4678-6. (ang.).
- Willoughby Hugh, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-11-22] .