Hugo de Vermandois – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hugo de Vermandois
	hrabia Vermandois iure uxoris
Okres	od 1085; do 18 października 1101
Iure uxoris	Adelajdy
	Dane biograficzne
Dynastia	Kapetyngowie
Data urodzenia	1057
Data śmierci	18 października 1101
Ojciec	Henryk I
Matka	Anna Jarosławówna
Żona	Adelajda
Dzieci	Raoul I,; Henryk,; Szymon,; Wilhelm,; Matylda,; Beata,; Elżbieta,; Konstancja,; Agnieszka
	Multimedia w Wikimedia Commons

Hugo de Vermandois zwany Le Maisné (Młodszy) (ur. 1057^[1], zm. 18 października 1101^[2] w Tarsie) – hrabia Vermandois i Valois, syn króla Francji, Henryka I i Anny Kijowskiej.

Na początku 1096 Hugo i jego brat Filip I zaczęli rozważać udział w krucjacie po tym, jak do Paryża dotarły wieści z synodu w Clermont. Filip sam nie mógł uczestniczyć w krucjacie, ponieważ został ekskomunikowany, Hugo natomiast postanowił wziąć w niej udział. W lecie 1096 opuścił Francję i udał się do Włoch, skąd statkiem dostał się do Bizancjum (większość innych armii krzyżowców podróżowało lądem). Podczas drogi wielu rycerzy z armii dowodzonej przez hrabiego Emicho i pokonanej przez Węgrów przyłączyło się do Hugona. Hugo wypłynął z Bari, przed portem bizantyjskim w Dyrrachium sztorm zniszczył wiele z jego statków.

Hugo i większość jego rycerzy została uratowana i wysłana pod eskortą do Konstantynopola, gdzie przybyli w listopadzie 1096. Przed przybyciem Hugo wysłał arogancki list do cesarza Aleksego I Komnena, domagając się aby cesarz przyjął go z honorami godnymi księcia^[3] oraz uznał się za jego wasala^{[potrzebny przypis]}.

W 1098 po sukcesie krzyżowców pod Antiochią, Hugona wysłano z powrotem do Konstantynopola, aby przyprowadził posiłki od cesarza. Aleksy nie był zainteresowany wspieraniem krzyżowców, a Hugo zamiast wrócić do Antiochii i pomóc w oblężeniu Jerozolimy, wrócił do Francji. W domu potępiono go za to, że nie dotrzymał przysięgi krzyżowca i nie zakończył swojej „pielgrzymki” w Jerozolimie. Papież Paschalis II chciał go nawet ekskomunikować. W 1101 Hugo dołączył do drugiej fali krzyżowców, we wrześniu w bitwie z Turkami został ranny i w następnym miesiącu zmarł z powodu ran.

Potomstwo

Ożenił się z Adelajdą (ur. ok. 1062, zm. 1124), córką Herberta IV, hrabiego de Vermandois. Miał 9 dzieci:

Raoul I de Vermandois (ur. 1085, zm. 1152) – hrabia de Vermandois i de Valois
Henryk (zm. po 1130), pan de Chaumont-en-Vexin
Szymon de Vermandois (zm. 1148), biskup Noyon
Wilhelm de Vermandois (zm. po 1096)
Matylda de Vermandois (ur. 1080–1131), żona Raoula I, pana de Beaugency
Beata de Vermandois (zm. po 1144), żona Hugona III, pana de Gournay-en-Bray
Elżbieta de Vermandois, (ur. 1085, zm. 1131), żona (1) Roberta de Beaumont, pana de Beaumont, hrabiego de Meulan, earla Leicesteru, (2) Wilhelma II de Warenne, earla Surrey
Konstancja de Vermandois, żona Godfryda de la Ferte-Gaucher
Agnieszka de Vermandois (zm. po 1125), żona Bonifacego, markiza del Vasto.

Hugo w literaturze

Pojawia się w powieści Zofii Kossak pt. Krzyżowcy.

Przypisy

↑ E. Brandenburg, Die Nachkommen Karls des Großen, Leipzig 1935, s. 82.
↑ E. Brandenburg, Die Nachkommen Karls des Großen, Leipzig 1935, s. 82, podaje, że Hugo zmarł 18 października 1102 roku.
↑ Brian Haughton: Skarby z przeszłości. Wyd. I. Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis”, 2013. ISBN 978-83-7818-412-6.

[1] E. Brandenburg, Die Nachkommen Karls des Großen, Leipzig 1935, s. 82.

[2] E. Brandenburg, Die Nachkommen Karls des Großen, Leipzig 1935, s. 82, podaje, że Hugo zmarł 18 października 1102 roku.

[3] Brian Haughton: Skarby z przeszłości. Wyd. I. Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis”, 2013. ISBN 978-83-7818-412-6.

[1]

[2]

[3]

Herbertyni	Herbert I Herbert II Albert I Herbert III Albert II Otton I Herbert IV Eudoksjusz I Szalony
Kapetyngowie	Hugo de Vermandois Raul I Mężny Hugo II Raoul II Filip Alzacki
Pozostali	Ludwik de Vermandois