I Państwowe Liceum i Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika we Lwowie – Wikipedia, wolna encyklopedia

I Państwowe Liceum i Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika we Lwowie – polska szkoła z siedzibą we Lwowie w okresie II Rzeczypospolitej, od 1938 o statusie gimnazjum i liceum ogólnokształcącego.

Pierwotnie szkoła została utworzona w okresie zaboru austriackiego 7 listopada 1817^[1][2]. Miała wówczas charakter trzyletniej szkoły realnej i była wzorowana na szkole św. Anny z Wiednia^[2]. W 1835 została rozszerzona o Akademię Realną i Handlową (trzy roczne kursy), zaś w 1845 wcielona jako szkoła realna 2-klasowa do Akademii Technicznej, po czym odłączona od niej w 1856^[2]. Funkcjonowała w tym okresie w domu Darowskiego przy ul. Ormiańskiej 2 (po 1848 działał tam Dom Narodny)^[2]. Około 1854/1856 została połączona w jeden zakład z 2-klasową niższą szkołą realną (dotąd działającą przy szkole wzorowej) i odtąd funkcjonowała jako „Wyższa Szkoła Realna”, początkowo 6-klasowa, od 1872 jako 7-klasowa^[1][2]. Od 1876 była ulokowana w gmachu przy ulicy Kamiennej 2, wybudowanym kosztem gminy miasta Lwowa^[1][2]. Od około 1908 szkoła funkcjonowała jako „C. K. I Wyższa Szkoła Realna”.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości władze II Rzeczypospolitej w 1921 przekształciły szkołę w gimnazjum typu matematyczno-przyrodniczego, nadając jej patronat Mikołaja Kopernika i nazwę „I Gimnazjum matematyczno-przyrodnicze im. Mikołaja Kopernika we Lwowie”^[1][2]. Gimnazjum nadal funkcjonowało pod adresem ul. Kamiennej 2, a po przemianowaniu przy ul. Kubali 2^[1][2][3]. W 1926 w gimnazjum prowadzono osiem klas w 14 oddziałach, w których uczyło się 480 uczniów wyłącznie płci męskiej^[1]. Gimnazjaliści nosili czapki-rogatywki w kolorze granatowym z niebieskim otokiem^[2].

Zarządzeniem Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Wojciecha Świętosławskiego z 23 lutego 1937 „I Państwowe Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika we Lwowie” zostało przekształcone w „I Państwowe Liceum i Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika we Lwowie” (państwową szkołę średnią ogólnokształcącą, złożoną z czteroletniego gimnazjum i dwuletniego liceum), a po wejściu w życie tzw. reformy jędrzejewiczowskiej szkoła miała charakter męski, a wydział liceum ogólnokształcącego był prowadzony w typie matematyczno-fizycznym^[4].

Do 1939 szkoła mieściła się pod adresem ulicy Ludwika Kubali 4^[5] (obecna ulica Szuchewycza)^[6].

• ks. N. Minasowicz (1817-1818)^[2]
• Alojzy Aleksander Uhle (1818-1872)^[2]
• dr Czesław Rodecki (1872-1889)^[1][2]
• dr Karol Benoni (1889)^[1][2]
• dr Teofil Gerstmann (1889-1906)^[1][2]
• Artur Passendorfer (1906-1907)^[1][2]
• Michał Rembacz (1907-1914)^[1][2]
• Władysław Żłobicki (1914-1916)^[1][2]
• Julian Mazurek (1916-1924)^[1][2]
• Stanisław Ruxer (1924-1925)^[1][2]
• dr Bazyli Kalicun-Chodowicki (1925-)^[1][7][8]
• Mieczysław Ziemnowicz (1936-1937)^[9]
• dr Emil Urich (1937-)^[10]

• Józef Drzewicki
• Kajetan Golczewski
• Aleksander Hirschberg
• Jakub Sandel
• Romuald Starkel

Absolwenci

• Stanisław Bastgen – oficer (1880)
• Roman Feliński – architekt
• Adam Hoszowski – inżynier (1910)
• Rudolf Indruch – architekt (1910)
• Franciszek Leszek Klima – nauczyciel, geograf (1923)
• Mieczysław Limanowski – geolog (1897)
• Kazimierz Pirgo – inżynier (1899)
• Marian Hełm-Pirgo – oficer, inżynier (1915)
• Zdzisław Wincenty Przyjałkowski (1915 ekst.)
• Eugeniusz Quirini (1915)
• Feliks Ścibałło – bronioznawca (1923)
• Kazimierz Zipser – inżynier (1892)
• Juliusz Zulauf (1915)

Uczniowie

• Alojzy Bunsch – rzeźbiarz
• Ludwik Makolondra – rzeźbiarz

• Sprawozdania szkolne gimnazjum zdigitalizowane i opublikowane w Podkarpackiej Bibliotece Cyfrowej
• Sprawozdania szkolne gimnazjum za rok 1920/1921 zdigitalizowane i opublikowane w Pedagogicznej Bibliotece Cyfrowej