Ichiyō Higuchi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ichiyō Higuchi

樋口 一葉

Imię i nazwisko	Natsu Higuchi
Data i miejsce urodzenia	2 maja 1872 Uchisaiwai (obecnie Chiyoda)
Data i miejsce śmierci	23 listopada 1896 Tokio
Narodowość	japońska
Dziedzina sztuki	literatura
Ważne dzieła
Take-kurabe Nigorie Jūsan'ya

Ichiyō Higuchi (jap. 樋口 一葉 Higuchi Ichiyō; ur. 2 maja 1872, zm. 23 listopada 1896)^[1] – pseudonim literacki japońskiej pisarki i poetki z czasów okresu Meiji, właśc. Natsu Higuchi (jap. 樋口 奈津 Higuchi Natsu), znanej również jako Natsuko Higuchi (jap. 樋口 夏子 Higuchi Natsuko)^[1].

Urodziła się w 1872 w Uchisaiwai (obecnie część tokijskiej dzielnicy Chiyoda), jako druga córka i piąte dziecko w rodzinie samurajskiej klasy społecznej^[2]. Jej rodzina miała sklep, w którym mała Natsuko uwielbiała przesiadywać, przeglądając ilustrowane książki. Ojciec, osoba ambitna, od początku zauważył jej wyjątkowe zainteresowanie literaturą i całkowicie je aprobował. Ze strony matki, która uważała, że kobieta musi przede wszystkim potrafić szyć, prasować (jap. 洗張り; arai-hari^[a]) i prowadzić gospodarstwo, nie znalazła jednak zrozumienia dla swojej pasji i w wieku jedenastu lat, pomimo dobrych wyników w nauce w szkole podstawowej i zachęt ojca do jej kontynuowania, zdecydowała się przerwać edukację. O wyborze napisała później w swoim pamiętniku: "Ta decyzja śmiertelnie mnie zasmuca, ale rzuciłam szkołę"^[3].

W wieku 14 lat powróciła do nauki dzięki ojcu, który zapisał ją do szkoły Hagino-ya, która uczyła kaligrafii, literatury klasycznej, a przede wszystkim japońskiej poezji tzw. waka (jap. 和歌 waka). Akademia Hagino-ya, była szkołą elitarną, w której uczyło się ponad tysiąc dzieci z japońskiej szlachty, a nawet rodziny cesarskiej. Pilność i talent Natsuko zostały zauważone i została wybrana asystentką jednego z wykładowców^[3].

Gdy miała piętnaście lat, w wyniku choroby zmarł jej najstarszy brat i Natsuko zmuszona była ponownie przerwać naukę^[4]. Dwa lata później odszedł podupadający na zdrowiu ojciec, sklep przestał przynosić dochody^[4], a ponieważ pomiędzy matką a synami stosunki nie układały się najlepiej, we trzy (z matką i młodszą siostrą) pozostały same, zarabiając na życie szyciem, z trudem wiążąc koniec z końcem i pomału wyprzedając pozostały majątek^[5].

W swoich planach miała jednak ambitniejsze zajęcie – chciała zostać pisarką. Zachęcona sukcesem literackim odniesionym przez koleżankę ze szkoły, rozpoczęła swe pierwsze prace literackie pod okiem, poznanego dzięki znajomym, dziennikarza Tohsui Nakahara^[5]. Wkrótce udało jej się opublikować kilka krótkich form w gazetach i czasopismach. Po nieudanej próbie otworzenia sklepu ze słodyczami, poświęciła się całkowicie pisarstwu, przyjmując pseudonim Ichiyō^[2]. Ten okres jej życia zaowocował ważnym dla japońskiej literatury tytułem Takekurabe (Dorastanie)^[6], powieści, która doczekała się późniejszych ekranizacji w 1924^[7] oraz w 1955 roku^[8]. Po pierwszym sukcesie, szybko zaczęła tworzyć kolejne książki, w większości opowiadające o życiu codziennym kobiet w Japonii tamtych czasów. W ten sposób powstały takie dzieła, jak: Nigorie (Mętny obraz, 1895), czy Jūsan'ya (Trzynasta noc, 1895)^[6][4]. Z czasem jej styl stał się mniej romantyczny i bardziej realistyczny. Być może było to związane z pogarszającą się jej sytuacją finansową.

Ichiyō zmarła na gruźlicę w wieku 24 lat, pozostawiając po sobie dorobek składający się m.in. z kilku tysięcy wierszy, kilku esejów, dwudziestu jeden powieści i wieloczęściowych pamiętników^[5][2].

Jej wizerunek znajduje się na współczesnym japońskim banknocie 5000 jenów^[9].