Ilja Cyon – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ilja Cyon
Илья Фаддеевич Цион
Data i miejsce urodzenia	13 marca?/25 marca 1843 ; Telsze
Data i miejsce śmierci	23 października 1912 ; Paryż
Zawód, zajęcie	lekarz
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ilja Faddiejewicz Cyon, także Elias von Cyon, Élie de Cyon, ros. Илья Фаддеевич Цион (ur. 13 marca^?/25 marca 1843 w Telszach, zm. 23 października 1912 w Paryżu) – rosyjsko-francuski lekarz, fizjolog, działacz polityczny, profesor na Uniwersytecie w Sankt Petersburgu.

Życiorys

Urodził się w 1843 roku w Telszach (według niektórych źródeł w Poniewieżu) w rodzinie żydowskiej. Miał brata Moisieja (1840-?), również lekarza. Ukończył gimnazjum w Czernihowie. Studia medyczne rozpoczął w roku akademickim 1858/1859 w Akademii Medyko-Chirurgicznej w Warszawie, ale w tym samym roku wystąpił z uczelni „na własne żądanie”^[1]. Od 1859 do 1862 uczył się na Uniwersytecie w Kijowie, a od 1862 do 1864 na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie, gdzie otrzymał tytuł doktora medycyny i chirurgii. W 1865 roku otrzymał tytuł doktora medycyny na Akademii Medyko-Chirurgicznej w St. Petersburgu. Od 1866 pracował z Carlem Ludwigiem w Lipsku i z Ernstem Brückem w Wiedniu. Od 1867 wykładał anatomię i fizjologię na Wydziale Fizyczno-Matematycznym Uniwersytetu w St. Petersburgu, był tam też dyrektorem Laboratorium Fizjologicznego. Jego studentem w tym czasie był Iwan Pawłow.

W 1870 został profesorem nadzwyczajnym na tej uczelni, a w 1872 roku decyzją ministra wojny Milutina, profesorem zwyczajnym fizjologii Akademii Medycznej w Petersburgu, wbrew decyzji władz wydziału. 21 stycznia 1873 roku wygłosił wykład inauguracyjny. W 1874 roku studenci zażądali usunięcia Cyona. W 1877 wyemigrował do Paryża, gdzie pracował z Claude’em Bernardem. W 1878 roku w Paryżu otrzymał tytuł doktora medycyny^[2]. Przyjął francuskie obywatelstwo i został we Francji do śmierci w 1912 roku.

Dorobek naukowy

Cyonowi jako pierwszemu udało się utrzymać pracę wyizolowanego serca żaby. W swoim doświadczeniu zapewniono przepływ surowicy przez serce, utrzymywano też optymalną temperaturę płynu^[3].

Wybrane prace

Prace medyczne

Über den Einfluß der Temperaturveränderungen auf Zahl, Dauer und Stärke der Herzschläge. Arbeiten aus der Physiologischen Anstalt zu Leipzig 77-127, 1866
Elias von Cyon, Carl Ludwig. Die Reflexe eines der sensiblen Nerven des Herzens auf die motorischen der Blutgefässe. Arbeiten aus der Physiologischen Anstalt zu Leipzig 128-149. 1866
Die Lehre von der Tabes dorsalis: kritisch und experimentell erläutert. Berlin: Liebrecht, 1867
Über die Wurzeln, durch welche das Rückenmark die Gefäßnerven für die Vorderpfote aussendet. Arbeiten aus der Physiologischen Anstalt zu Leipzig 62-77 (1868)
Über die Nerven des Peritoneum. Arbeiten aus der Physiologischen Anstalt zu Leipzig: 104-112 (1868)
Курс физиологии профессора: (Лекции, чит. в 1872-73 учеб. г. в Мед.-хирург. акад.). Т. 1-2. Санкт-Петербург: К. Риккер, 1873-1874
Сердце и мозг: Речь, произнес. на торжеств. акте Мед.-хирург. акад. 21-го янв. 1873 г. орд. проф. И.Ф. Ционом. Санкт-Петербург: В. Анреп, 1874
Methoden der physiologischen Experimente und Vivisectionen mit Atlas. J.Ricker´sche Buchhandlung, Giessen, Carl Ricker, St. Petersburg 1876
Methodik der Physiologischen Experimente und Vivisectionen. Giessen-St. Petersburg: Ricker 1876
Научные беседы: Попул. излож. главнейших успехов естествознания. Санкт-Петербург: К. Риккер, 1880
Gesammelte physiologische Arbeiten. Berlin: August Hirschwald, 1888
Die Nerven des Herzens. Ihre Anatomie und Physiologie. Berlin: Verlag von Julius Springer, 1907
Das Ohrlabyrinth als Organ der mathematischen Sinne für Raum und Zeit. Berlin: Verlag von Julius Springer, 1908

Prace polityczne

La guerre ou la paix? 1891
Nihilisme et anarchie 1892
M. Witte et les finances russes: d’apres des documents officiels et inedits. Typographie Chamerot et Renouard, 1895
Histoire de l’entente franco-russe, 1886-1894: documents et souvenirs; 1895
Ou la dictature de m. Witte conduit la Russie
Les Finances russes et l’épargne française, 1895
С.Ю. Витте и его проекты злостного банкротства пред Государственным советом. Париж: Haar et Steinert, succ. Eichler, 1896
Du la dictature de M. Witte conduit la russie, 1897
M. Witte et ses projets de faillite devant le conseil de l’empire, 1897

Przypisy

↑ Ringelblum E. Z nowoczesnych dziejów lekarzy żydów w Polsce – Żydzi w Akademii Medyko-Chirurgicznej. Medycyna Społeczna 7-8, s.. 31-36, 1937.
↑ Cyon, Elie von W: Pagel JL: Biographisches Lexikon hervorragender Ärzte des neunzehnten Jahrhunderts. Berlin-Wien: Urban & Schwarzenberg, 1901, s. 363–364.
↑ Heinz-GerdH.G. Zimmer Heinz-GerdH.G., Ilya Fadeyevich Tsion, alias Elias Cyon, alias Élie de Cyon, „Clin. Cardiol.”, 27 (10), 2004, s. 584–585, DOI: 10.1002/clc.4960271013 .

[1] Ringelblum E. Z nowoczesnych dziejów lekarzy żydów w Polsce – Żydzi w Akademii Medyko-Chirurgicznej. Medycyna Społeczna 7-8, s.. 31-36, 1937.

[2] Cyon, Elie von W: Pagel JL: Biographisches Lexikon hervorragender Ärzte des neunzehnten Jahrhunderts. Berlin-Wien: Urban & Schwarzenberg, 1901, s. 363–364.

[3] Heinz-GerdH.G. Zimmer Heinz-GerdH.G., Ilya Fadeyevich Tsion, alias Elias Cyon, alias Élie de Cyon, „Clin. Cardiol.”, 27 (10), 2004, s. 584–585, DOI: 10.1002/clc.4960271013 .

[1]

[2]

[3]