Irisbus Agora 12M – Wikipedia, wolna encyklopedia

Irisbus Agora 12M

Irisbus Agora na ulicach Rumunii
Dane ogólne
Inne nazwy	Karosa Citybus 12M Renault Agora S Irisbus Citybus 12M
Producent	Renault V.I. Karosa Irisbus
Premiera	1995
Lata produkcji	1995-2005
Miejsce produkcji	Francja, Annonay  Czechy, Vysoke Myto  Włochy  Hiszpania  Chiny  Indie  Brazylia  Argentyna
Dane techniczne
Typy nadwozia	Niskopodłogowy autobus miejski klasy MAXI
Układ drzwi	2-2-0 2-2-2
Liczba drzwi	2 lub 3
Wysokość podłogi	320 mm (I drzwi) 320 mm (II drzwi) 320 mm / 565 mm (do 2001 roku) (III drzwi)
Szerokość drzwi	1350 mm
Silniki	IVECO Cursor F2BE0682D IVECO Cursor F2BE0682C IVECO Cursor 8 CNG Renault MIDR 06.20.45
Moc silników	180 kW (245 KM) 213 kW (290 KM) 200 kW (272 KM) 186 kW (253 KM)
Skrzynia biegów	ZF 4HP502 VOITH D 851.3 (CNG)
Liczba przełożeń	4 3
Długość	11990 mm
Szerokość	2500 mm
Wysokość	2979 mm 3371 mm (CNG)
Masa całkowita	18000 kg
Rozstaw osi	6120 mm
Wnętrze
Liczba miejsc ogółem	103 86 (CNG)
Liczba miejsc siedzących	30 26 (CNG)
Informacje dodatkowe
ABS	Tak
ASR	Tak
EBS	Nie Niektóre (CNG)
ESP	Nie
Klimatyzacja	Opcja
Multimedia w Wikimedia Commons

Irisbus Agora 12M – niskopodłogowy autobus miejski, produkowany w latach 1995–2005 przez koncern Renault w zakładach mieszczących się w miejscowości Annonay oraz montowany w zakładach Karosa pod własna marką.

W maju 1995 roku przedstawiono następcę produkowanego od 1987 roku średniopodłogowego autobusu miejskiego Renault R312^[1]. Produkcję nowego modelu o nazwie Renault Agora ulokowano w największej ówczesnej fabryce autobusów koncernu Renault, która znajduje się w miejscowości Annonay we Francji. W 1996 roku rozpoczęto montaż tego modelu w zakładach czeskiej firmy Karosa, której udziałowcem od 1993 roku jest koncern Renault. W Czechach pojazdy te montowane były z wykorzystaniem kompletnych szkieletów nadwozia przywożonych z Francji, sprzedaż ich odbywała się jedynie na rynku czeskim oraz słowackim pod nazwą Karosa Citybus 12M. W oparciu o konstrukcję Agory opracowano model trolejbusu wytwarzanego przez czeską Skodę i rumuńską Astrę^[1]. W 2001 roku model ten przeszedł niewielką modernizację, w wyniku której zmniejszono wysokość poziomu podłogi w ostatnich drzwiach z 565 mm do 320 mm. W tym samym roku rozpoczęto sprzedaż tych autobusów pod marką Irisbus jako Irisbus Agora i Irisbus Citybus 12M, dla pojazdów montowanych w Czechach. 22 kwietnia 2004 r Irisbus wygrał przetarg o wartości blisko 100 mln euro na dostarczenie 404 pojazdów dla ateńskiej OASY, z czego 283 pojazdy stanowiły wersje napędzane silnikiem wysokoprężnym i 121 wersji zasilanej CNG^[2]. Produkcje zakończono w 2005 roku po wyprodukowaniu 11 066 autobusów (razem z bliźniaczym modelem marki Heuliez), z czego około 500 zostało zmontowanych przez Karosę. Ostatni egzemplarz został dostarczony do RATP 8 lutego 2006 r^[1]. Następcą modelu stał się Irisbus Citelis.

Napęd pojazdu zapewniały m.in. silniki Renault MIDR 06.20.45 o mocy maksymalnej 186 kW (253 KM). Od 2001 roku stosowano silniki firmy Iveco typu IVECO Cursor F2BE0682D o mocy maksymalnej 180 kW (245 KM), IVECO Cursor F2BE0682C o mocy maksymalnej 213 kW (290 KM) oraz IVECO Cursor 8 CNG, o mocy maksymalnej 200 kW (272 KM). Były one łączone z automatycznymi skrzyniami biegów ZF 4HP502, a w modelach zasilanych gazem CNG – VOITH D 851.3. Stosowano również osie przednie Irisbus E70XH, i tylne ZF AV 132.80.

Agora w wersji CNG doczekała się nowego silnika Cursor 8 CNG o pojemności 7,8 l spełniający wymogi Euro 5 i EEV (Enhanced Environmentally-friendly Vehicle - emitujący do 50% mniej cząsteczek sadzy niż wymaga tego norma). Mógł występować w dwóch wersjach mocy - 210 lub 272 KM.Silnik wykorzystywał technologię stechiometryczną, która zapewnia najniższą możliwą emisję i jest najmniej wrażliwy na zmiany jakości gazu. Posiadał wielopunktowy sekwencyjny wtrysk fazowy i regulację elektroniczną opracowaną przez centrum badawcze Fiata. Pełnia kompatybilność z silnikiem wysokoprężnym Cursor 8 ułatwiała konserwację.

Bezpieczeństwo pojazdu wyposażonego w 8 zbiorników kompozytowych o pojemności 155 litrów każdy, zapewniały mocowania zbiornika odporne na uderzenia do 6,5 G, ciśnienie sztywnych przewodów gazowych - 1000 barów, czujnik kolizji zapewniający wyłączenie silnika w razie wypadku.

Irisbus opracował filtr cząstek stałych z aktywną regeneracją. Elektroniczna kontrola temperatury filtra gwarantowała optymalne funkcjonowanie i poziom emisji, niezależnie od warunków, w jakich pojazd jest używany. Zapewnia to również ochronę filtra przed zapychaniem i uszkodzeniem^[3].

• Oficjalny serwis firmy Irisbus
• Dane techniczne modelu Irisbus Agora w serwisie Infobus
• Dane techniczne modelu Irisbus Agora CNG w serwisie Infobus