Iwan Dunin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Iwan Dunin
Iwan Dunin Borkowski
Ilustracja
generał major
Data urodzenia

1752

Data śmierci

1806

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego

Główne wojny i bitwy

wojnie rosyjsko-turecka
wojnie polsko-rosyjska

Odznaczenia
Order Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Order św. Jerzego (Imperium Rosyjskie)

Iwan Pietrowicz Dunin Borkowski (ros. Иван Петрович Дунин), (ur. 1752, zm. prawdopodobnie w 1806) – rosyjski generał kawalerii od 1797, generał-lejtnant od 1793, generał-major od 1789.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził ze szlacheckiej rodziny Duninów herbu Łabędź. W wojsku zaczął służyć w wieku 13 lat. Walczył w wojnie rosyjsko-tureckiej 1787-1792. Brał udział w bitwie pod Oczakowem. W 1789 mianowany generałem-majorem, a w 1793 generałem-lejtnantem. W wojnie polsko-rosyjskiej 1792 dowódca jednego z korpusów rosyjskich w składzie armii generała Michaiła Kachowskiego.

W 1794 dowódca 1. części głównego korpusu wojsk rosyjskich w Polsce. 1796-1797 inspektor kawalerii prowincji Jekarierinosławskiej i Taurydzkiej. 1796-1798 szef 3. Pułku Huzarów w Jekarierinosławiu. W grudniu 1797 mianowany generałem kawalerii. Był odznaczony Orderem Świętego Aleksandra Newskiego (1793), Orderem Świętej Anny I klasy (1789) i Orderem Świętego Jerzego IV klasy (1789).

Nawiązania w kulturze

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]