Izabela Milewska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Izabela Milewska

Izabela Milewska i Jan-Erik Wikström w "Tristanie" Krzysztofa Pastora, 2009
Data i miejsce urodzenia	1976 Warszawa
Zawód, zajęcie	Artystka baletu, pedagożka muzyczna
Narodowość	polska
Edukacja	Państwowa Szkoła Baletowa im. Romana Turczynowicza w Warszawie
Alma Mater	Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina
Stanowisko	Pierwsza solistka Polskiego Baletu Narodowego (2001-2015)
Pracodawca	Teatr Wielki - Opera Narodowa Balet Hamburski
Odznaczenia
Strona internetowa

Izabela Milewska (ur. 1976 w Warszawie) – polska tancerka warszawskiej sceny baletowej oraz pedagożka muzyczna; w latach 2001-2015 pierwsza solistka Polskiego Baletu Narodowego.

Jest absolwentką Państwowej Szkoły Baletowej im. Romana Turczynowicza w Warszawie oraz pedagogiki na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina. Stypendystka Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci^[1]. Jeszcze jako uczennica, w 1991 zajęła III miejsce na VII Ogólnopolskim Konkursie Tańca w Gdańsku. W 1993 zdobyła III nagrodę VIII Konkursu w Gdańsku. W 1993 została zaproszona przez młodzieżowy zespół Jeune Ballet de France, z którym pracowała przez sezon. Po powrocie do Warszawy w 1995 związała się z baletem Teatru Wielkiego i zdobyła nagrodę za partnerowanie na IX Konkursie w Gdańsku. W 1996, jeszcze jako koryfejka baletu, była pierwszą wykonawczynią roli tytułowej w Romeo i Julii w wersji choreograficznej Emila Wesołowskiego i otrzymała tytuł solistki^[2][3].

W 1997 ze Sławomirem Woźniakiem jako partnerem uczestniczyła w Gali Baletowej Benois de la Danse na stołecznej scenie i otrzymała Medal Wójcikowskiego. W 1998 wyjechała do Hamburga, by związać się z zespołem Johna Neumeiera. Spędziła tam trzy sezony. W 2001 powróciła do Warszawy. Została pierwszą solistką Baletu Teatru Wielkiego – Opery Narodowej (Polskiego Baletu Narodowego), którą była do 2015. Po zakończeniu kariery otworzyła własną szkołę baletu^[4][3].

W 2012 uhonorowana Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[3].

Opracowano na podstawie materiału źródłowego^[3]

• Lalka i Klara w Dziadku do orzechów (Andrzej Glegolski)
• Julia w Romeo i Julii (kreacja, Emil Wesołowski)
• Księżniczka Aurora, Księżniczka Florina i Wróżka Delikatności w Śpiącej królewnie (trad. / Jurij Grigorowicz)
• Pas de trois i Pas de quatre w Jeziorze łabędzim (trad. / Konstantin Siergiejew)
• Przyjaciółka Księcia (Pas de trois) i Pas de quatre w Jeziorze łabędzim (trad. / Irek Muchamiedow)
• Balerina w Świętej wiośnie (Emil Wesołowski)
• Lise w Córce źle strzeżonej (Frederick Ashton)
• Dziewczyna w Czajkowskim (Boris Ejfman)
• Nikija, Pas d’action i Cień-solistka 2 w Bajaderze (trad. / Natalia Makarowa)
• Frygia w Spartakusie (kreacja, Emil Wesołowski)
• Panna Młoda w Svadebce (Jiří Kylián)
• Królowa Podziemi i Królowa Wschodu w Panu Twardowskim (Gustaw Klauzner)
• Kitty w Annie Kareninie (Alexei Ratmansky)
• Izolda w Tristanie (Krzysztof Pastor)
• Para Naszych w I przejdą deszcze… (Krzysztof Pastor)
• Klara, Luiza i Solistka Walca Kwiatów w Dziadku do orzechów (Toer van Schayk & Wayne Eagling)
• Serafin klasyczny w Sześciu skrzydłach aniołów(kreacja, Jacek Przybyłowicz)
• Kopciuszek w Kopciuszku (Frederick Ashton)
• Duet 2 w Century Rolls (kreacja, Ashley Page)
• Helena w Śnie nocy letniej (John Neumeier)
• Cztery Driady w Don Kichocie (trad. / Alexei Fadeyechev)

oraz inne partie solowe w baletach:

• Rossiniana (Antal Fodor)
• Trzecia symfonia Henryka Mikołaja Góreckiego (Krzysztof Pastor)
• Ballada (Emil Wesołowski)
• Tylko miłość… (kreacja, Sławomir Woźniak)

• Księżniczka Claire w Iluzjach – jak „Jezioro łabędzie” (John Neumeier)
• Matylda Krzesińska w Niżyńskim (John Neumeier)
• Chiński Ptak w Dziadku do orzechów (John Neumeier)
• Wiejskie Pas de deux i Mojna w Giselle (trad. / John Neumeier)

oraz inne partie solowe w baletach:

• Mesjasz (John Neumeier)
• Time after Time (John Neumeier)
• Piąta symfonia Gustava Mahlera (John Neumeier)
• Historia Kopciuszka (John Neumeier)
• Trzecia symfonia Gustava Mahlera (John Neumeier)