Józef Kruźlewski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Józef Edward Kruźlewski
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

7 października 1856
Czerniowce

Data i miejsce śmierci

1937
Czerniowce

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

80 Pułk Piechoty Austro-Węgier
Inspektorat Mostów na Wiśle

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Odznaka Honorowa Austriackiego Czerwonego Krzyża

Józef Edward Kruźlewski[1] (ur. 7 października 1856 w Czerniowcach, zm. 1937 tamże) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1879 roku ukończył Szkołę Kadetów Piechoty w Budapeszcie. W maju 1880 roku rozpoczął zawodową służbę w piechocie cesarskiej i królewskiej armii. Kapitan i dowódca kompanii w 1892 roku. W 1912 roku wyznaczony został na stanowisko dowódcy 80 pułku piechoty we Lwowie z mianowaniem do stopnia pułkownika. Na jego czele walczył przeciwko Rosji. W 1914 ranny. Po wyleczeniu ran w 1915 roku powierzono mu obowiązki komendanta Komendy Powiatu w Wierzbniku, a później od 1916 roku komendant Komendy Powiatu w Chełmie. Na tym stanowisku, w strukturze Generalnego Gubernatorstwa Lubelskiego, pełnił służbę okupacyjną na terenach Królestwa Kongresowego. 1 lipca 1916 roku wyznaczony został wojskowym zastępcą przewodniczącego komisji świadczeń i szkód wojennych dla powiatów w Rawie Ruskiej i Cieszynowie. W latach 1917–18 służył w centralnej administracji wojskowej w Wiedniu. Zgłosił swój akces do służby w Wojsku Polskim. 15 lutego 1919 roku został kierownikiem oddziału w Polskiej Wojskowej Komisji Likwidacyjnej w Wiedniu.

6 października 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika piechoty, zaliczony do Rezerwy armii, powołany do służby czynnej na czas wojny i przydzielony do Polskiej Wojskowej Komisji Likwidacyjnej w Wiedniu[2]. 22 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. W dalszym ciągu pełnił służbę w PWKL w Wiedniu[3]. 10 sierpnia 1920 roku, w ramach przygotowań do bitwy warszawskiej powierzono mu obronę mostów kolejowych na Wiśle w Warszawie. 15 sierpnia tego roku stanął na czele Inspektoratu Mostów na Wiśle, który powstał w wyniku przekształcenia dotychczasowego dowództwa obrony mostów. We wrześniu 1920 roku został dowódcą Obozu Warownego „Łuck”. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w dowództwie 6 Armii, a jego oddziałem macierzystym był 41 pułk piechoty[4].

Z dniem 1 października 1921 roku został przeniesiony w stały stan spoczynku z prawem noszenia munduru, w stopniu tytularnego generała podporucznika[5]. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu rzeczywistego generała brygady w korpusie generałów stanu spoczynku[6]. Później został zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie generałów stanu spoczynku[7].

Na emeryturze mieszkał w Łucku[8][9][10]. W 1935 roku przeniósł się do Czerniowiec, gdzie zmarł. Pochowany w Czerniowcach. Był żonaty. Miał troje dzieci.

Awanse

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

W marcu 1915 został odznaczony odznaką honorową Czerwonego Krzyża II klasy [11].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ W ewidencji c. i k. Armii figurował, jako „Josef Kruzlewski”.
  2. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. ↓, nr 94 z 1919 roku, poz. 3631.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 29 maja 1920 roku, s. 380.
  4. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 140.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 13 sierpnia 1921 roku, s. 12874.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 738.
  7. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 322, tu jako „Kruzlewski”.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1576.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1406.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 880.
  11. ↑ Odznaczenia. „Czas”, s. 3, Nr 166 z 24 marca 1915. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Kruźlewski&oldid=68826262”