Józef Kurpas – Wikipedia, wolna encyklopedia

Józef Kurpas
Biskup tytularny Orisy
Herb duchownego Amor crucis – arma lucis
Miłość krzyża – siłą światła
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

21 marca 1912
Paniowy

Data śmierci

19 maja 1992

Miejsce pochówku

Cmentarz przy ul. Sienkiewicza w Katowicach

Biskup pomocniczy katowicki
Okres sprawowania

1962–1991

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

20 czerwca 1937

Nominacja biskupia

23 listopada 1962

Sakra biskupia

24 lutego 1963

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

24 lutego 1963

Konsekrator

Herbert Bednorz

Współkonsekratorzy

Juliusz Bieniek
Ignacy Jeż

Grób biskupa Józefa Kurpasa na cmentarzu przy ul. Sienkiewicza w Katowicach

Józef Benedykt Kurpas (ur. 21 marca 1912 w Paniowach, zm. 19 maja 1992) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy katowicki w latach 1962–1991, od 1991 biskup pomocniczy senior diecezji katowickiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył gimnazjum klasyczne w Mikołowie, następnie studia teologiczne na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego i w seminarium duchownym w Krakowie. 20 czerwca 1937 otrzymał święcenia kapłańskie w katedrze św. Piotra i Pawła w Katowicach z rąk biskupa Stanisława Adamskiego. Pracował jako duszpasterz w Paniowach, następnie w Szarleju, a od 1941 w parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w Katowicach. W styczniu 1942 został mianowany notariuszem Sądu Biskupiego i Kurii Diecezjalnej w Katowicach. W latach 1953–1956 studiował na Wydziale Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. 23 grudnia 1957 został ustanowiony kanclerzem Kurii Diecezjalnej.

23 listopada 1962 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji katowickiej ze stolicą tytularną Orisa. Jego konsekracja odbyła się 24 lutego 1963 w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach. Sakry udzielił mu biskup Herbert Bednorz, zaś współkonsekratorami byli biskupi Ignacy Jeż i Juliusz Bieniek. 17 czerwca 1966 ustanowiony został wikariuszem generalnym. W czasie prac I synodu diecezji katowickiej przewodniczył komisji ds. duchowieństwa. 11 czerwca 1977 otrzymał nominację na członka kapituły katedralnej i został jej prepozytem. 22 czerwca 1991 przeszedł w stan spoczynku.

Uczestniczył w obradach II i IV sesji soboru watykańskiego II[1].

Zmarł 19 maja 1992. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Sienkiewicza w Katowicach.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. B. Bejze: Sobór Watykański II. W: Z. Pawlak (red.): Katolicyzm A-Z. Wyd. III. Łódź: 1989, s. 419. ISBN 83-850-22-03-1.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Myszor J. (red.), Słownik biograficzny duchowieństwa (archi)diecezji katowickiej (1922–2008), Księgarnia św. Jacka, Katowice 2009, ISBN 978-83-7030-695-3, s. 203.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]