French
DeutschJózef Pecka – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
 pułkownik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 28 października 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | do 1940 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | 23 Pułk Piechoty |
| Stanowiska | dowódca batalionu piechoty |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
       | |
.png){kind=small}
Józef Adam Pecka (ur. 28 października 1895 w Tarnowie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem Walentego i Anny. Od 1913 należał do Drużyny Strzeleckiej w rodzinnym Tarnowie. Po wybuchu I wojny światowej żołnierz I Brygady Legionów i Polskiej Organizacji Wojskowej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił w szeregi Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Był trzykrotnie ranny. W okresie pokojowym służbę pełnił w 23 pułku piechoty we Włodzimierzu. 26 kwietnia 1928 roku został przesunięty ze stanowiska zlikwidowanego III batalionu na stanowisko dowódcy II batalionu[1]. Następnie pełnił funkcję dyrektora nauk Centralnej Szkoły Strzelniczej w Toruniu. 23 marca 1932 roku został przeniesiony do 67 pułku piechoty w Brodnicy na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[2]. W listopadzie 1935 roku został przeniesiony do 58 pułku piechoty wielkopolskiej w Poznaniu na stanowisko dowódcy pułku. 1 kwietnia 1938 roku został dowódcą pułku KOP „Zdołbunów”. Został awansowany do stopnia pułkownika ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938.
31 sierpnia 1939, po ogłoszeniu mobilizacji powszechnej objął obowiązki na stanowisku dowódcy piechoty dywizyjnej 38 Dywizji Piechoty. Po agresji ZSRR na Polskę w nieznanych okolicznościach wzięty do niewoli sowieckiej. Był przetrzymywany w obozie w Kozielsku[3], a następnie przewieziony do obozu w Starobielsku[4]. Wiosną 1940 został zamordowany w Charkowie przez funkcjonariuszy NKWD i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[4], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[5]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 4017[4].
Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie do stopnia generała brygady[6][7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[8][9].
Awanse
[edytuj | edytuj kod]- kapitan – zweryfikowany 3 maja 1922 ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i lok. 335
- major – starszeństwo z 1 lipca 1925 i lok. 74
- podpułkownik – 24 grudnia 1929 ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 i lok. 40[10]
- pułkownik – starszeństwo z dniem 19 marca 1938
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921)[11]
- Krzyż Niepodległości (24 października 1931)[12]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (11 marca 1932)[13]
- Srebrny Krzyż Zasługi (16 marca 1928)[14]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[4]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[4]
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]W maju 2009 w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, przy Zespole Placówek Oświatowych nr 1 - Publiczne Gimnazjum nr 1 we Włoszczowie przy ul. Partyzantów 24, został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Józefa Peckę[15].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- awanse generalskie oficerów II Rzeczypospolitej Polskiej z 2007
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 173.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 232.
- ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 238. ISBN 83-7001-294-9.
- ↑ a b c d e Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 404.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 885.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 3 [dostęp 2024-09-19] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2024-01-09].
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 21 z 24.12.1929 r., s. 439.
- ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 2980 z 17 maja 1921 r. Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 21, poz. 820
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 62, poz. 79 „za zasługi na polu sportu strzeleckiego”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 89 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.
- ↑ Włoszczowa, dęby pamięci, ul. Partyzantów 24 [online], MapaPamieci.net [dostęp 2024-09-19] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1924, s. 180, 355.
- Rocznik Oficerski 1924, s. 39, 179.
- Rocznik Oficerski 1932, s. 23, 595.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914–1939. Józef Pecka. officersdatabase.appspot.com. [dostęp 2014-12-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 grudnia 2014)].
- Józef Pecka. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2014-12-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 grudnia 2014)].