Józef Piekut – Wikipedia, wolna encyklopedia

Józef Piekut

Prezbiter
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	4 października 1864 Stary Boguszyn
Data i miejsce śmierci	10 maja 1946 Przasnysz
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	diecezja płocka
Prezbiterat	15 czerwca 1889
Odznaczenia

Józef Piekut (ur. 4 października 1864 w Boguszynie, zm. 10 maja 1946 w Przasnyszu) – ksiądz katolicki, wieloletni proboszcz i dziekan przasnyski.

Po ukończeniu szkoły powszechnej i średniej w 1884 wstąpił do Seminarium Duchownego w Płocku, które ukończył w 1889, otrzymując 15 czerwca święcenia kapłańskie z rąk biskupa pomocniczego Henryka Piotra Dołęgi Kossowskiego. Pełnił obowiązki wikariusza w parafiach: Płoniawy, Nasielsk, Skrwilno i Goworowo. Następnie był proboszczem w Rokiciu i Gozdowie.

W 1911 został koadiutorem proboszcza Stanisława Czaplińskiego w Przasnyszu, a po jego śmierci (1914) – samodzielnym proboszczem i dziekanem przasnyskim. Był duchowym opiekunem i przywódcą przasnyszan w okresie wojen o ich miasto w latach 1914-1915 i 1920. Zamieszczał w „Kurierze Płockim” wstrząsające opisy zniszczeń I wojny światowej. Pozostał w Przasnyszu w czasie krótkiej okupacji miasta przez bolszewików w sierpniu 1920.

Wspierał szkolnictwo, wspomagał ubogich, odznaczał się bezpośredniością i bezinteresownością. Za swą działalność został wyróżniony przez władzę świecką i kościelną. W 1925 wszedł do kapituły kolegiaty pułtuskiej jako kanonik, następnie jako prałat. Odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski 2 maja 1923^[1] i Złotym Krzyżem Zasługi. Otrzymał również tytuł „Honorowego Obywatela Przasnysza” (1932).

W imieniu biskupa Nowowiejskiego 17 czerwca 1923 wprowadzał pasjonistów do zrujnowanego klasztoru bernardynów. W sierpniu 1926 był gospodarzem ogólnopolskich uroczystości przeniesienia do Rostkowa relikwii św. Stanisława Kostki. Od 1934 do końca II wojny światowej wspomagał go w pracy duszpasterskiej jako wikariusz ks. Kazimierz Gwiazda. Cały okres okupacji hitlerowskiej dzielił z parafianami w Przasnyszu. Udzielał pomocy Żydom i innym osobom ukrywającym się.

Zmarł po 35 latach pracy w Przasnyszu. 13 maja 1946 został pochowany na miejscowym cmentarzu parafialnym.

• Alfred Borkowski, Przasnyskie portrety. Część pierwsza, Przasnysz 2004, Związek Literatów Polskich Oddział w Ciechanowie i Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Przasnyskiej, s. 98-101, ISBN 83-89408-06-6
• Piotr Kaszubowski, O dobrym pasterzu, „Ziemia Przasnyska” 1993, nr 11, s. 4
• SaturninS. Wierzbicki SaturninS., Byli naszymi duszpasterzami. Kapłani Kościoła Płockiego zmarli w latach 1901-2005, Płock: Płocki Instytut Wydawniczy, 2005, s. 128, ISBN 83-89625-47-4, OCLC 749515933 .