Józef Pokorski – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | 20 lutego 1907 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 12 stycznia 1978 |
Partia | |
Odznaczenia | |
|
Józef Pokorski, ps. Ignac (ur. 20 lutego 1907 w Łodzi[1], zm. 12 stycznia 1978[2][1], tamże[1]) – działacz komunistyczny, członek komitetu łódzkiego PZPR, prezes Widzewa Łódź (1955) oraz honorowy prezes klubu[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się i wychował w rodzinie robotniczej. W wieku 15 lat podjął pracę w fabryce, gdyż jego rodzice z pensji nie byli w stanie opłacić jego dalszej nauki w gimnazjum. Pracował m.in. w fabryce Artura Meistra, a następnie w 1932 w fabryce Steinerta (późniejsze PZPB nr 3 oddział „B”)[3], gdzie zaangażował się w działalność komunistyczną i został członkiem Komunistycznej Partii Polski. W 1934 został sekretarzem Komitetu Dzielnicowego KPP Górna-Lewa[4], używając pseudonimu „Ignac”. Za działalność partyjną został zwolniony z pracy[3]. W 1936 został aresztowany i osadzony w Miejscu Odosobnienia w Berezie Kartuskiej[4]. Dopiero w 1939 został przyjęty do pracy w fabryce Kindermana w charakterze robotnika podwórzowego, a po zajęciu Łodzi przez III Rzeszę został wywieziony na roboty w głąb Niemiec w rejon gór Harz[4], z których uciekł. Następnie ukrywał się w województwie kieleckim, a po wyzwoleniu Łodzi spod okupacji niemieckiej, powrócił do niej i został I sekretarzem Komitetu Dzielnicowego PZPR Górna-Prawa[5] (1945–1951) oraz kierownikiem propagandy, a następnie w latach 1951–1952 był I sekretarzem Komitetu Zakładowego fabryki Scheiblera (późniejsze ŁZPB im. Obrońców Pokoju). Następnie był zastępcą przewodniczącego Komisji Kontroli Partii[4]. Był także I sekretarzem KD PZPR Łódź-Fabryczna[3].
W 1955 pełnił funkcję prezesa Widzewa Łódź, w późniejszym czasie zostając honorowym prezesem klubu[1].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Miał żonę – Genowefę Pokorską (zm. 1958)[2] i syna – oboje przeżył[3]. Pochowany został na cmentarzu komunalnym Doły w Łodzi[3] (kwatera XXXIV-10-10)[2].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1974)[3][6]
- Order Sztandaru Pracy II klasy (1964)[3][7]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Srebrny Krzyż Zasługi (8 maja 1946)[8]
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
- Honorowa Odznaka Miasta Łodzi[3]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Andrzej Gowarzewski , Widzew oraz dawni łódzcy ligowcy – ŁTS-G, Klub Turystów, Union-Touring. 75 lat prawdziwej historii RTS (1922–1997) = 75 years of the true history of RTS Widzew. The jubilee book, Katowice: Wydawnictwo GiA, 1998, ISBN 83-905424-5-5, OCLC 749776202 [dostęp 2023-03-08] .
- ↑ a b c Józef Pokorski [online], cmentarzekomunalne.lodz.systkom.pl [dostęp 2023-03-08] .
- ↑ a b c d e f g h Komitet Łódzki PZPR, nekrolog, „Dziennik Popularny” (12), bc.wbp.lodz.pl, 16 stycznia 1978 [dostęp 2023-03-08] .
- ↑ a b c d J. Potęga , Zrozumieć rangę przemian. Poprzeć je solidną pracą, „Dziennik Popularny” (265), bc.wbp.lodz.pl, 29 listopada 1975 [dostęp 2023-03-08] .
- ↑ Nasi delegaci na kongres, „Głos Robotniczy” (341), bc.wbp.lodz.pl, 13 grudnia 1948 [dostęp 2023-03-08] .
- ↑ Honory dla zasłużonych łodzian, „Dziennik Łódzki” (171), bc.wbp.lodz.pl, 20 lipca 1974 [dostęp 2023-03-08] .
- ↑ Ast., Uznanie partii i Władzy ludowej Odznaczenia państwowe dla łódzkiego aktywu partyjnego, „Dziennik Łódzki” (172), bc.wbp.lodz.pl, 21 lipca 1964 [dostęp 2023-03-08] .
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 93, poz. 175 w uznaniu zasług położonych dla dobra demokratycznej Polski w dziele zabezpieczenia porzuconego przez okupanta mienia, odbudowy i uruchomienia miejskich zakładów pracy, jak również stworzenia życia gospodarczego i społecznego na terenie m. Łodzi”.