Józef Reutt – Wikipedia, wolna encyklopedia

Józef Reutt
Państwo działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

26 sierpnia 1901[1]
Petersburg[1]

Data śmierci

30 maja 1972[1]

profesor nadzwyczajny nauk psychologia
Alma Mater

Uniwersytet Stefana Batorego

Doktorat

1945
Uniwersytet Poznański

Profesura

1954

Józef Reutt (ur. 26 sierpnia 1901[1] w Petersburgu, zm. 30 maja 1972) – polski psycholog i profesor nadzwyczajny Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[1].

Biografia

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu I wojny światowej rozpoczął naukę w Wilnie[2] i w 1923 r. ukończył Państwowe Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w tym mieście[3]. Studiował filozofię na Uniwersytecie Stefana Batorego, a następnie psychologię i filozofię na Sorbonie we Francji[2] W 1931 r. na Uniwersytecie Wileńskim otrzymał tytuł magistra dzięki pracy zatytułowanej Teoria uczuć u Spinozy[1][2]. Doktorat zatytułowany „Przedstawienie celu a postępowanie” napisał i obronił podczas wojny na tajnym Uniwersytecie Ziem Zachodnich w Warszawie, a potem formalnie w 1945 r. na Uniwersytecie Poznańskim[2]. Sprawował funkcję sekretarza Polskiego Towarzystwa Psychologicznego i przewodniczącego Rady Oddziałowej ZZNP[1]. W 1951 r. zaczął habilitację na Uniwersytecie Poznańskim, lecz przerwał ją z powodu zarządzenia władz[1]. W 1952 r. został uhonorowany najwyższą nagrodą Rektora Uniwersytetu Poznańskiego za szczególne osiągnięcia pedagogiczne i w dziedzinie organizacji nauki i nauczania[1]. Od 1954 r. był kierownikiem Zespołu Katedry Psychologii na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W tym samym roku również mianowano go na profesora nadzwyczajnego tej uczelni[1]. W późniejszym okresie zajmował się badaniem zagadnień psychofizjologicznych w oparciu o prace Pawłowa i jego szkoły. Zmarł 30 maja 1972 r.[2]

Jego żoną była Natalia Reuttowa[4].

Grób Józefa i Natalii Reuttów na cmentarzu przy ulicy Lipowej

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • 1947: Przedstawienie celu a postępowanie[1].
  • 1949: Badania psychologiczne nad wahaniem[1].
  • 1952: Psychologia woli w nauce radzieckiej[1].
  • 1952: Rozwój woli dziecka w pierwszym roku życia (wspólnie z Natalią Reuttową)[1].
  • 1953: O słownych wyrazach przeżyć woli[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n o Józef Reutt. Wydział Nauk Społecznych KUL. [dostęp 2017-05-02].
  2. a b c d e Zdzisław Chlewiński. Życie i działalność naukowa prof. dra Józefa Reutta. „Roczniki Filozoficzne”. 22 (4), s. 143-50, 1974. 
  3. Lietuvos valstybinis archyvas Ap.178 16
  4. Cezary W. Domański Natalia Reutt, w: Lubelski Rocznik Pedagogiczny, Tom XVI, Lublin 1995, s. 255-256