Języki celtyckie wyspiarskie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Języki celtyckie wyspiarskie – jedna z dwóch głównych kategorii w klasyfikacji języków celtyckich. Obejmuje ona te języki, które powstały na Wyspach Brytyjskich. Należą do niej wszystkie obecnie istniejące języki celtyckie.

Języki celtyckie wyspiarskie pod względem filogenetycznym dzielą się na dwie grupy językowe.

Języki celtyckie

• Języki celtyckie kontynentalne
• Języki celtyckie wyspiarskie
  • Języki brytańskie
    • Język bretoński
    • Język kornijski
    • Język walijski
  • Języki goidelskie
    • Język irlandzki
    • Język manx
    • Język szkocki (gaelicki)

• języki celtyckie kontynentalne

• David M. Eberhard i in. (red.): Ethnologue: Languages of the World. 23rd edition. www.ethnologue.com, 2020. [dostęp 2020-05-28]. (ang.).
• Merritt Ruhlen: A Guide to the World's Languages; vol.1: Classification. Stanford University Press, 1991, s. 301–378. ISBN 0-804-71894-6. (ang.).

• Lista języków celtyckich wyspiarskich w portalu Ethnologue (ang.)
• Lista języków Merritta Ruhlena. ling.hawaii.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-05-08)]. (ang.) (zarchiwizowano)