Języki na-dene – Wikipedia, wolna encyklopedia

Języki na-dene – jedna z większych rodzin języków rdzennej ludności Ameryki Północnej. Zalicza się do niej języki atapaskańskie, język tlingit (południowo-zachodnia Alaska) i język eyak. Dawniej do rodziny tej zaliczano też język haida, obecnie jednak został z niej przez większość lingwistów wykluczony. Językami grupy atapasko mówią m.in. Indianie Nawaho i Apacze. Według hipotezy Merritt Ruhlena, spokrewnione z językami na-dene w ramach rodziny dene-jenisejskiej są języki jenisejskie^[1].

Rodzina na-dene dzieli się na następujące języki:

• tlingit
• eyak-atapasko
  • eyak (Alaska – do 2008 dożyła tylko jedna osoba mówiąca tym językiem)
  • atapaskańskie
    • południowe (np. nawaho, język Mescalero)
    • północne (np. dene sųłiné, gwiczin)
    • pacyficzne (np. hupa)

• języki dene-kaukaskie

• Alaska Native Language Center
• Nagrania przykładowych wyrażeń w języku dene