Języki numijskie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Języki numijskie – grupa języków należących do rodziny języków uto-azteckich. Składa się ona z siedmiu języków, którymi posługują się rdzenni Amerykanie żyjący na terenie Wielkiej Kotliny, w dorzeczu rzeki Kolorado, w dorzeczu rzeki Snake oraz w południowej części Wielkich Równin^[1].