Józef Walicki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Józef Walicki

„Walbach”

Hubalczycy zimą 1940. Rotmistrz „Walbach” stoi obok majora „Hubala” (w szaliku)
rotmistrz
Data urodzenia	27 maja 1903
Data śmierci	28 maja 1942
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	17 Pułk Ułanów Wielkopolskich Oddział Wydzielony Wojska Polskiego
Stanowiska	dowódca szwadronu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Józef Walicki, ps. „Walbach” (ur. 27 maja 1903 w Przeczni^[1], zm. 28 maja 1942 w Magdalence^[2]) – hubalczyk, rotmistrz Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej^[3].

Urodził się w rodzinnym majątku jako syn Michała i Zofii z Łuczyckich^[1]. Jego stryjem był Tadeusz Walicki^[4]. Przed wojną służył w 17 pułku Ułanów Wielkopolskich w Lesznie^[3]. W kampanii wrześniowej był porucznikiem w szwadronie kolarzy. Ciężko ranny podczas walk pułku pod Sobotą^[3]. Przebywał w majątku swego szwagra Stanisława Freytaga w Rożenku koło Opoczna. Nawiązał łączność z grupami ruchu oporu w Tomaszowie Mazowieckim i brał udział w spotkaniu przywódców tych grup^[5]. Dołączył po Nowym Roku do oddziału mjr. Henryka Dobrzańskiego. Był dowódcą szwadronu po przekształceniu się oddziału w regularną jednostkę wojskową^[5]. Odszedł 13 marca po demobilizacji.

Powrócił do pracy w konspiracji, gdzie był w Tomaszowie komendantem obwodu ZWZ i funkcję tę pełnił do 10 lipca 1940 roku^[5]. Występował pod nazwiskiem Łoza. Prawdopodobnie w późniejszym okresie przeniósł się do Warszawy, gdzie został aresztowany^[5]. Osadzony na Pawiaku^[6].

28 maja 1942 roku rozstrzelany w Magdalence pod Warszawą. Odznaczony Krzyżem Virtuti Militari^[5].

• Marek Szymański: Oddział majora Hubala. Warszawa: Książka i Wiedza, 1986, s. 150-151. ISBN 83-05-11561-5.

• Biogram Józefa Walickiego „Walbach”. majorhubal.pl
• Biogram rotmistrza Józefa Walickiego „Walbacha”. tropem-hubala.blogspot.com