French
DeutschJózef Ziętkiewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia
 podpułkownik dyplomowany saperów | |
| Data urodzenia | 8 kwietnia 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 18 maja 1957 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca saperów armii |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   | |
Józef Ziętkiewicz (ur. 8 kwietnia 1894, zm. 18 maja 1957 w Warszawie) – podpułkownik dyplomowany saperów Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Do 1917 jego oddziałem macierzystym był Batalion Pionierów Nr 10, a później Batalion Saperów Nr 3. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1915 w korpusie oficerów piechoty[1][2][3].
Z dniem 10 marca 1924 został wyznaczony na stanowisko dowódcy XXI Batalionu Saperów[4]. 15 listopada 1925 został przeniesiony służbowo na roczny Kurs Fortyfikacyjny przy Oficerskiej Szkole Saperów w Warszawie[5]. W październiku 1926, po ukończeniu kursu, został przeniesiony do kadry oficerów saperów z równoczesnym przydziałem do Kierownictwa Fortyfikacji Obozu Warownego Górny Śląsk na stanowisko referenta[6].
Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 1. lokatą w korpusie oficerów saperów, grupa liniowa[7]. W marcu 1939 pozostając w rezerwie personalnej oficerów przy Inspektorze Saperów był przydzielony do Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych w Warszawie na stanowisko oficera saperów w sztabie inspektora armii „na odcinku Baranowicze” gen. dyw. Tadeusza Piskora[8].
W czasie kampanii wrześniowej był dowódcą saperów Armii „Lublin”[9]. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A Murnau[10]. Zmarł 18 maja 1951 w Warszawie[11]. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A29-1-11)[12].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Złoty Krzyż Zasługi (18 marca 1933)[13]
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami (Austria)[14]
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austria)[14]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 100, 858.
- ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 104, 1162.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 146, 1413.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 106 z 9 października 1924 roku, s. 584.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 119 z 12 listopada 1925 roku, s. 644.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 46 z 25 października 1926 roku, s. 378.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 243.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 418, 427.
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 295, jako Zientkiewicz.
- ↑ Straty ↓.
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 295.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 64, poz. 82 „za zasługi na polu administracji wojska”.
- ↑ a b Ranglisten 1918 ↓, s. 1413.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2020-05-22].