Jacana – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jacana[1]
Brisson, 1760[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – długoszpon krasnoczelny (J. jacana)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

siewkowe

Podrząd

bekasowce

Parvordo

Jacanida

Nadrodzina

Jacanoidea

Rodzina

długoszpony

Rodzaj

Jacana

Typ nomenklatoryczny

Parra jacana Linnaeus, 1758

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Jacanarodzaj ptaków z rodziny długoszponów (Jacanidae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce (Kuba, Haiti, Dominikana, Jamajka, Meksyk, Belize, Gwatemala, Salwador, Honduras, Nikaragua, Kostaryka, Panama, Kolumbia, Trynidad i Tobago, Wenezuela, Gujana, Surinam, Gujana Francuska, Brazylia, Ekwador, Peru, Boliwia, Paragwaj, Argentyna i Urugwaj)[5].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 17–25 cm, rozpiętość skrzydeł 36–40 cm; masa ciała samic 112–161 g, samców 78,9–118 g[5].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jacana: port. nazwa jaçanã dla długoszpona krasnoczelnego, od nazwy w języku tupi Yassānā lub Yahānā „bardzo czujny lub bardzo głośny ptak”, nazwa dla chruściela lub innego ptaka wodnego[6].
  • Parra: łac. parra lub parrus „wróżebny ptak”, na pewno nie długoszpon, ale nigdy właściwie nie został zidentyfikowany. Rodzaj Parra utworzony przez Linneusza w 1766 roku zawiera: jeden gatunek niemożliwy do zidentyfikowania (P. dominica), jedną czajkę (Charadriidae) (P. senegalla), dwa długoszpony (Jacanidae) (P. jacana i P. variabilis) oraz jednego skrzydłoszpona (Anhimidae) (P. chavaria)[7]. Gatunek typowy: Parra jacana Linnaeus, 1758.
  • Asarcia: gr. ασαρκια asarkia „chudość”, od ασαρκος asarkos „bez mięsa, goły”, od negatywnego przedrostka α- a-; σαρξ sarx, σαρκος sarkos „mięso”[8]. Gatunek typowy: Parra variabilis Auct., nie Parra variabilis Linnaeus, 1766 (= Fulica spinosa Linnaeus, 1766).

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[9]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jacana, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. M.J. Brisson: Ornithologie, ou, Méthode contenant la division des oiseaux en ordres, sections, genres, especes & leurs variétés, a laquelle on a joint une description exacte de chaque espece, avec les citations des auteurs qui en ont traité, les noms quils leur ont donnés, ceux que leur ont donnés les différentes nations, & les noms vulgaires. T. 5. Parisiis: Ad Ripam Augustinorum, apud Cl. Joannem-Baptistam Bauche, bibliopolam, ad Insigne S. Genovesae, & S. Joannis in Deserto, 1760, s. 121. (fr. • łac.).
  3. C. Linnaeus: Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Wyd. 12. T. 1. Cz. 1. Holmiae: Impensis Direct. Laurentii Salvii, 1766, s. 259. (łac.).
  4. R.B. Sharpe: Catalogue of the birds of the British Museum. Cz. 24. London: Printed by order of the Trustees, 1896, s. 68. (ang.).
  5. a b D.A. Jenni: Family Jacanidae (Jacanas). W: J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 3: Hoatzin to Auks. Barcelona: Lynx Edicions, 1996, s. 291. ISBN 84-87334-20-2. (ang.).
  6. Jacana, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-29] (ang.).
  7. Parra, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-29] (ang.).
  8. Asarcia, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-29] (ang.).
  9. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Jacanidae Chenu & des Murs, 1854 (1840) - długoszpony - Jacanas (Wersja: 2015-02-09). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-12-29].