Jacek Izydorczyk – Wikipedia, wolna encyklopedia
Jacek Izydorczyk (2017) | |
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 1972 |
Doktor habilitowany nauk prawnych | |
Specjalność: postępowanie karne | |
Alma Mater | |
Doktorat | 3 listopada 2000 – prawo |
Habilitacja | 1 lipca 2011 – prawo |
Profesor nadzwyczajny | |
Jednostka | Wydział Prawa i Administracji; Katedra Postępowania Karnego i Kryminalistyki |
Okres zatrudn. | od 1997 |
Ambasador RP w Japonii | |
Okres spraw. | 9 lutego 2017–31 lipca 2019 |
Poprzednik | |
Następca |
Jacek Jerzy Izydorczyk[1] (ur. 1972 w Tomaszowie Mazowieckim) – polski prawnik i naukowiec specjalizujący się w postępowaniu karnym (w tym międzynarodowym), prawie wykroczeń, prawie porównawczym; wykładowca Uniwersytetu Łódzkiego. W latach 2017–2019 ambasador RP w Japonii[2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Absolwent Wydziału Prawa i Administracji UŁ (1996), a od 1997 pracownik. W 2000 uzyskał na UŁ doktorat z zakresu nauk prawnych na podstawie pracy Stosowanie tymczasowego aresztowania w polskim postępowaniu karnym (promotor: Tomasz Grzegorczyk), zaś w 2011 habilitacji tamże na podstawie rozprawy Granice orzekania sądu odwoławczego w polskiej procedurze karnej[3]. W tym samym roku uzyskał stanowisko profesora nadzwyczajnego, a w 2013 objął kierownictwo Zakładu Postępowań Karnych Szczególnych UŁ.
Odbył także aplikację sędziowską, zakończoną zdanym egzaminem sędziowskim (2005). Stypendysta rządu japońskiego na Uniwersytecie Kiusiu (2005–2007). Adwokat. Autor ponad 100 publikacji naukowych, w tym książki, artykuły i glosy w języku angielskim[4]. Od 9 lutego 2017 do 31 lipca 2019[5] ambasador RP w Japonii.
Zna biegle język angielski i rosyjski oraz komunikatywnie japoński[6].
Odwołanie z funkcji ambasadora w Japonii
[edytuj | edytuj kod]Funkcję ambasadora RP w Japonii zakończył wskutek nagłej decyzji MSZ 31 lipca 2019. Oficjalnym powodem odwołania był interes polskiej służby zagranicznej[7][8][9].
Po sześciu miesiącach od powrotu do kraju Jacek Izydorczyk postanowił odnieść się do przedwczesnego odwołania z funkcji, składając zawiadomienie do prokuratury o popełnieniu przestępstw przekroczenia uprawnień, niedopełnienia obowiązków, poświadczenia nieprawdy, działania przeciwko ochronie informacji oraz tworzenia fałszywych dowodów i pomówień[10].
Upublicznił na łamach portalu Onet zarzuty wobec dyrektora generalnego MSZ Andrzeja Papierza, który według niego zachowywał się nieobyczajnie podczas wizyty kontrolnej w Japonii[11]. Artykuł został równolegle zacytowany przez większość portali informacyjnych w kraju, a także za granicą[12].
Chcąc udowodnić niewinność, były ambasador kandydował do Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego, gdzie kandydaci są poddani dokładnej lustracji[13]. Nabór do SN zakończył się po zawiadomieniu prokuratury i Najwyższej Izby Kontroli przez Izydorczyka.
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Syn Jerzego[14]. Ma jednego syna[6].
Uprawiał wyczynowo pływanie, będąc wśród czołowych juniorów w kraju[15] oraz w kadrze narodowej[16]. Amatorsko trenuje także kendo[6].
Wybrane publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Stosowanie tymczasowego aresztowania w polskim postępowaniu karnym, Kraków: Zakamycze, 2002, ISBN 83-7171-526-9.
- International Criminal Court = Międzynarodowy Trybunał Karny: powstanie, organizacja, jurysdykcja, akty prawne, Kraków: Zakamycze, 2004, ISBN 83-7333-389-4.
- Hanzai znaczy przestępstwo: ściganie przestępstw pospolitych oraz white-collar-crimes w Japonii, Warszawa: Wolters Kluwer Polska, 2008, ISBN 978-83-7601-150-9.
- Michał Królikowski, Paweł Wiliński, Jacek Izydorczyk, Podstawy prawa karnego międzynarodowego, Warszawa: Wolters Kluwer Polska, 2008, ISBN 978-83-7601-282-7.
- Granice orzekania sądu odwoławczego w polskiej procedurze karnej, Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego 2010, ISBN 978-83-7525-409-9.
- Tomasz Grzegorczyk, Jacek Izydorczyk, Radosław Olszewski (red.), Z problematyki funkcji procesu karnego, Warszawa: Wolters Kluwer Polska, 2013, ISBN 978-83-264-4123-3.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Uchwała Krajowej Rady Sądownictwa nr 201/2012 z dnia 17 lipca 2012 [online], krs.pl, 17 lipca 2012, s. 7 [dostęp 2018-12-11] [zarchiwizowane z adresu 2018-12-14] .
- ↑ Andrzej Stankiewicz, Następca tronu Japonii w Polsce. A w MSZ wojna [online], Onet Wiadomości, 28 czerwca 2019 [dostęp 2020-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-25] .
- ↑ Dr hab. Jacek Izydorczyk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-11-01] .
- ↑ Ambasador [online], tokio.msz.gov.pl [dostęp 2020-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2018-05-03] .
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 czerwca 2019 r. nr 110.17.2019 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2019 r. poz. 708).
- ↑ a b c Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 54/ [online], sejm.gov.pl, 25 stycznia 2017 [dostęp 2018-11-01] [zarchiwizowane z adresu 2022-12-08] .
- ↑ Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 157/ [online], sejm.gov.pl, 29 sierpnia 2019 [dostęp 2020-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-29] .
- ↑ "Tak odwołuje się zboczeńców lub szpiegów". Były ambasador o polskiej dyplomacji w ruinie. youtube.com. [dostęp 2021-05-11]. (ang.).
- ↑ Maria Pankowska: Były ambasador z nadania PiS ostro o sytuacji w MSZ (wywiad). oko.press, 2021-02-02. [dostęp 2021-05-11].
- ↑ Andrzej Stankiewicz , Były ambasador oskarża szefostwo MSZ. W tle skandale w dyplomacji [online], Onet Wiadomości, 22 stycznia 2020 [dostęp 2020-01-24] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-14] .
- ↑ Paweł Kalisz , „Symulował, że obmywa genitalia”. Dyplomata mianowany przez PiS wyciąga haki na szefów [online], naTemat.pl, 22 stycznia 2020 [dostęp 2020-01-24] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-18] .
- ↑ Diplomatický škandál: Zvrátenosť v posvätnom chráme, úradník si na návšteve omočil penis! [online], Topky.sk, 22 stycznia 2020 [dostęp 2020-01-24] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-18] (słow.).
- ↑ 32 kandydatów do izby dyscyplinarnej Sądu Najwyższego [online], rp.pl, 19 sierpnia 2019 [dostęp 2020-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-20] .
- ↑ Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Łodzi [1945] 1983–1990 [online], inwentarz.ipn.gov.pl [dostęp 2022-12-08] [zarchiwizowane z adresu 2022-12-08] .
- ↑ Marek Kondraciuk , Łódź ma czworo kandydatów na olimpijczyków [online], Łódź Nasze Miasto, 28 kwietnia 2007 [dostęp 2020-02-21] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-21] .
- ↑ Józef Włodarski, Kamil Zeidler (red.), Japonia w oczach Polaków. Państwo – społeczeństwo – kultura, t. II, Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, s. 323, ISBN 978-83-7326-610-0 [dostęp 2020-02-21] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dr hab. Jacek Izydorczyk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-11-01] .