Jacek Izydorczyk – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jacek Izydorczyk
Ilustracja
Jacek Izydorczyk (2017)
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

1972
Tomaszów Mazowiecki

Doktor habilitowany nauk
prawnych
Specjalność:
postępowanie karne
Alma Mater

Uniwersytet Łódzki

Doktorat

3 listopada 2000 – prawo
Uniwersytet Łódzki

Habilitacja

1 lipca 2011 – prawo
Uniwersytet Łódzki

Profesor nadzwyczajny
Jednostka

Wydział Prawa i Administracji; Katedra Postępowania Karnego i Kryminalistyki

Okres zatrudn.

od 1997

Ambasador RP w Japonii
Okres spraw.

9 lutego 2017–31 lipca 2019

Poprzednik

Cyryl Kozaczewski

Następca

Paweł Milewski

Jacek Jerzy Izydorczyk[1] (ur. 1972 w Tomaszowie Mazowieckim) – polski prawnik i naukowiec specjalizujący się w postępowaniu karnym (w tym międzynarodowym), prawie wykroczeń, prawie porównawczym; wykładowca Uniwersytetu Łódzkiego. W latach 2017–2019 ambasador RP w Japonii[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Wydziału Prawa i Administracji UŁ (1996), a od 1997 pracownik. W 2000 uzyskał na UŁ doktorat z zakresu nauk prawnych na podstawie pracy Stosowanie tymczasowego aresztowania w polskim postępowaniu karnym (promotor: Tomasz Grzegorczyk), zaś w 2011 habilitacji tamże na podstawie rozprawy Granice orzekania sądu odwoławczego w polskiej procedurze karnej[3]. W tym samym roku uzyskał stanowisko profesora nadzwyczajnego, a w 2013 objął kierownictwo Zakładu Postępowań Karnych Szczególnych UŁ.

Odbył także aplikację sędziowską, zakończoną zdanym egzaminem sędziowskim (2005). Stypendysta rządu japońskiego na Uniwersytecie Kiusiu (2005–2007). Adwokat. Autor ponad 100 publikacji naukowych, w tym książki, artykuły i glosy w języku angielskim[4]. Od 9 lutego 2017 do 31 lipca 2019[5] ambasador RP w Japonii.

Zna biegle język angielski i rosyjski oraz komunikatywnie japoński[6].

Odwołanie z funkcji ambasadora w Japonii

[edytuj | edytuj kod]

Funkcję ambasadora RP w Japonii zakończył wskutek nagłej decyzji MSZ 31 lipca 2019. Oficjalnym powodem odwołania był interes polskiej służby zagranicznej[7][8][9].

Po sześciu miesiącach od powrotu do kraju Jacek Izydorczyk postanowił odnieść się do przedwczesnego odwołania z funkcji, składając zawiadomienie do prokuratury o popełnieniu przestępstw przekroczenia uprawnień, niedopełnienia obowiązków, poświadczenia nieprawdy, działania przeciwko ochronie informacji oraz tworzenia fałszywych dowodów i pomówień[10].

Upublicznił na łamach portalu Onet zarzuty wobec dyrektora generalnego MSZ Andrzeja Papierza, który według niego zachowywał się nieobyczajnie podczas wizyty kontrolnej w Japonii[11]. Artykuł został równolegle zacytowany przez większość portali informacyjnych w kraju, a także za granicą[12].

Chcąc udowodnić niewinność, były ambasador kandydował do Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego, gdzie kandydaci są poddani dokładnej lustracji[13]. Nabór do SN zakończył się po zawiadomieniu prokuratury i Najwyższej Izby Kontroli przez Izydorczyka.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Syn Jerzego[14]. Ma jednego syna[6].

Uprawiał wyczynowo pływanie, będąc wśród czołowych juniorów w kraju[15] oraz w kadrze narodowej[16]. Amatorsko trenuje także kendo[6].

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Uchwała Krajowej Rady Sądownictwa nr 201/2012 z dnia 17 lipca 2012 [online], krs.pl, 17 lipca 2012, s. 7 [dostęp 2018-12-11] [zarchiwizowane z adresu 2018-12-14].
  2. Andrzej Stankiewicz, Następca tronu Japonii w Polsce. A w MSZ wojna [online], Onet Wiadomości, 28 czerwca 2019 [dostęp 2020-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-25].
  3. Dr hab. Jacek Izydorczyk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-11-01].
  4. Ambasador [online], tokio.msz.gov.pl [dostęp 2020-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2018-05-03].
  5. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 czerwca 2019 r. nr 110.17.2019 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2019 r. poz. 708).
  6. a b c Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 54/ [online], sejm.gov.pl, 25 stycznia 2017 [dostęp 2018-11-01] [zarchiwizowane z adresu 2022-12-08].
  7. Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 157/ [online], sejm.gov.pl, 29 sierpnia 2019 [dostęp 2020-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-29].
  8. "Tak odwołuje się zboczeńców lub szpiegów". Były ambasador o polskiej dyplomacji w ruinie. youtube.com. [dostęp 2021-05-11]. (ang.).
  9. Maria Pankowska: Były ambasador z nadania PiS ostro o sytuacji w MSZ (wywiad). oko.press, 2021-02-02. [dostęp 2021-05-11].
  10. Andrzej Stankiewicz, Były ambasador oskarża szefostwo MSZ. W tle skandale w dyplomacji [online], Onet Wiadomości, 22 stycznia 2020 [dostęp 2020-01-24] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-14].
  11. Paweł Kalisz, „Symulował, że obmywa genitalia”. Dyplomata mianowany przez PiS wyciąga haki na szefów [online], naTemat.pl, 22 stycznia 2020 [dostęp 2020-01-24] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-18].
  12. Diplomatický škandál: Zvrátenosť v posvätnom chráme, úradník si na návšteve omočil penis! [online], Topky.sk, 22 stycznia 2020 [dostęp 2020-01-24] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-18] (słow.).
  13. 32 kandydatów do izby dyscyplinarnej Sądu Najwyższego [online], rp.pl, 19 sierpnia 2019 [dostęp 2020-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-20].
  14. Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Łodzi [1945] 1983–1990 [online], inwentarz.ipn.gov.pl [dostęp 2022-12-08] [zarchiwizowane z adresu 2022-12-08].
  15. Marek Kondraciuk, Łódź ma czworo kandydatów na olimpijczyków [online], Łódź Nasze Miasto, 28 kwietnia 2007 [dostęp 2020-02-21] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-21].
  16. Józef Włodarski, Kamil Zeidler (red.), Japonia w oczach Polaków. Państwo – społeczeństwo – kultura, t. II, Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, s. 323, ISBN 978-83-7326-610-0 [dostęp 2020-02-21].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]