Jachówka (potok) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Lokalizacja | |
Potok 4 rzędu | |
Długość | 12 km |
Źródło | |
Współrzędne | |
Ujście | |
Recypient | Paleczka[1] |
Miejsce | |
Wysokość | 350,3 m n.p.m.[2] |
Współrzędne | |
Położenie na mapie gminy Budzów | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |
Położenie na mapie powiatu suskiego |
Jachówka (dawniej nazywana także Kamienną[3]) – potok w Beskidzie Makowskim w polskich Beskidach Zachodnich w dorzeczu Skawy. Długość ok. 12 km. Cały bieg potoku znajduje się w granicach gminy Budzów w powiecie suskim.
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Źródła Jachówki znajdują się na wysokości ok. 620 m n.p.m. na południowo-zachodnich stokach Babicy, nieco powyżej siodła Przełęczy Szklarskiej. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego” (1882 r.) podawał, że potok wytryska w obrębie wsi Bieńkówki w pow. myślenickim, spod wzgórza Babicy, na granicy tejże gminy z Trzebunią koło kaplicy na Gąsiorówce[3]. W górnym biegu potok spływa w kierunku południowo-zachodnim stosunkowo szeroką doliną, ograniczoną od północy Pasmem Babicy, a od południa Pasmem Koskowej Góry, w której rozłożyły się wsie Bieńkówka i Jachówka. Nieco przed centrum Jachówki dolina się zwęża i skręca pod kątem prostym na północny zachód. Potok płynie teraz między dość stromymi stokami kończącego Pasmo Babicy Bucznika (od wschodu) oraz znacznie łagodniejszymi stokami grzbietu, odchodzącego od Makowskiej Góry w Pasmie Koskowej Góry na północ, ku dolinie Paleczki (od zachodu). W Budzowie, na wysokości 350,3 m n.p.m., Jachówka uchodzi do Paleczki.
Tok potoku w większości (poza fragmentem w dolnym biegu) nieuregulowany. W górnym biegu koryto kręte, lokalnie meandrujące. Prawie na całym biegu potok obrośnięty pasem drzew. Według „Słownika geograficznego Królestwa Polskiego” (1882 r.) z końcem XIX w. wody potoku poruszały w Bieńkówce 1 młyn i 1 tracz (tartak), w Jachówce 3 młyny i 11 traczów, a w Budzowie 2 tracze[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 89, ISBN 83-239-9607-5 .
- ↑ Według Geoportalu [1].
- ↑ a b c Słownik geograficzny Królestwa Polskiego t. III, Warszawa 1882, s. 355 [2].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Beskid Mały i Makowski. Mapa turystyczna 1:50 000, aktualizacja 2019, wyd. ExpressMap Polska, Warszawa, ISBN 978-83-8046-707-1.