Jacques Buus – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jacques Buus, także Jacobus Bohusius, Jachet de lub van Paus, Jachet de Guant, Jacob Buus^[1][2] (ur. około 1500 przypuszczalnie w Gandawie, zm. koniec sierpnia 1565 w Wiedniu^[1][2]) – flamandzki kompozytor i organista.

W latach 1541–1550 przebywał we Włoszech, gdzie pełnił funkcję drugiego organisty bazyliki św. Marka w Wenecji^[1][2]. W 1550 roku wyjechał do Wiednia, gdzie działał na dworze Ferdynanda I^[1][2]. Jego pierwszym dziełem były 2 francuskie pieśni, wydane w 1538 roku w Lyonie^[2]. Podczas pobytu w Wenecji wydał 2 zbiory kompozycji instrumentalnych pt. Canzoni francese (1543, 1550), 2 księgi ricercarów (1547, 1549) i zbiór motetów (1549)^[2]. Ponadto liczne jego utwory zachowały się we współczesnych antologiach^[2].

Swoją działalnością przyczynił się do rozwoju muzyki instrumentalnej, szczególnie gatunku ricercaru^[1]. W ricercarach Buusa przeważają konstrukcje imitacyjne, z dążeniem do ograniczenia liczby tematów^[1].

• Jacques Buus – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project