Jak-60 (1948) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jak-60

Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Producent	Jakowlew
Typ	eksperymentalny myśliwiec
Konstrukcja	metalowa
Załoga	1
Dane techniczne
Napęd	1 x silnik turboodrzutowy WK-1
Ciąg	2700 kG
Wymiary
Rozpiętość	9,58 m
Długość	12,22 m
Długość kadłuba	11 m
Powierzchnia nośna	23 m²
Osiągi
Prędkość maks.	1025 km/h
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2/3 x działko NR-23 kal. 23 mm
Użytkownicy
ZSRR

Jak-60 (ros. Як-60) – radziecki, prototypowy samolot myśliwski zaprojektowanego w biurze konstrukcyjnym Jakowlewa. Celem projektu miało być zaprojektowanie samolotu zdolnego do osiągnięcia prędkości dźwięku.

Prace nad samolotem rozpoczęły się w połowie 1948 roku, a 20 listopada tego samego roku Jakowlew zatwierdził jego projekt szkicowy. Pomiędzy grudniem 1948 roku a styczniem roku następnego wykonywano badania w tunelu aerodynamicznym należącym do Centralnego Instytutu Aero i Hydrodynamicznego w Moskwie. W toku badań nad modelem okazało się, że podwieszenie pod skrzydłami samolotu dodatkowych zbiorników z paliwem umożliwi maszynie osiągnięcie prędkości rzędu Ma=0,9, ale nie większej. Tym samym samolot nie miał szans na przekroczenie prędkości dźwięku. Jakowlew zdecydował się porzucić projekt na rzecz bardziej perspektywicznego modelu Jak-50, który istotnie stał się pierwszym samolotem konstruktora, który przekroczył barierę dźwięku. Uzyskane w trakcie prac nad Jakiem-60 wyniki zostały wykorzystane w projekcie innego samolotu Jakowlewa, Jak-25 (oznaczenie producenta Jak-120). W przypadku Jaka-25, w miejsce skrzydłowych zbiorników paliwa wstawiono dwa silniki odrzutowe. Oznaczenie Jak-60 otrzymał również inny niezrealizowany projekt wytwórni, dużego, dwuwirnikowego śmigłowca w układzie tandem.

Jak-60 był wolnonośnym, całkowicie metalowym, jednoosobowym średniopłatem. Skrzydła skośne, skos wynosił 45°, usterzenie ze sterem poziomym umieszczonym w połowie wysokości statecznika pionowego. Trójgoleniowe podwozie chowane z przednim podparciem. Opracowywano również wariant z podwoziem rowerowym/jednotorowym, z pojedynczym kołem na goleni przedniej i podwójnymi kołami na podkadłubowej goleni głównej oraz z kołami pomocniczymi na końcach skrzydeł i stacją radiolokacyjną Korszun umieszczoną w dziobie samolotu, nad centralnym wlotem powietrza do silnika. Na kadłubie w części ogonowej hamulce aerodynamiczne w formie odchylanych klap. Maszyna miała być uzbrojona w dwa lub trzy, umieszczone w kadłubie działka NR-23 kalibru 23 mm z zapasem amunicji po 80 pocisków na każde działko.

• Zdjęcia modelu samolotu. e-reading.club. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].

• Wiktor Druszlakow, Nieznane projekty myśliwców biura doświadczalno-konstrukcyjnego A.S. Jakowlewa, „Lotnictwo”, nr 6 (2015), s. 94-98, ISSN 1732-5323.