French
DeutschJamne (potok) – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Dolina potoku Jamne | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Lokalizacja | |
| Potok 3 rzędu | |
| Długość | 6,278 km |
| Średni przepływ | 67 m/km m³/s |
| Źródło | |
| Wysokość | ok. 1080 m n.p.m. |
| Ujście | |
| Recypient | Ochotnica |
| Miejsce | |
| Wysokość | ok. 600 m |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego  | |
Położenie na mapie gminy Ochotnica Dolna  | |
Jamne – potok, dopływ rzeki Ochotnicy w Gorcach[1]. Ma długość 6 km i średni spadek 67 m/km[2].
Źródła potoku położone są na południowych stokach grzbietu łączącego Gorc z Przysłopem, najwyższe z nich są na wysokości około 1080 m n.p.m. Potok spływa w kierunku południowym (z odchyleniem na wschód) głęboką doliną, pomiędzy dwoma grzbietami. Od wschodniej strony jest to grzbiet Jaworzynki Gorcowskiej zwanej też Piorunowcem, od zachodniej południowy grzbiet Przysłopu. Z obydwu tych grzbietów spływają do Jamnego niewielkie potoki. Największy z nich to lewobrzeżny Potok Pierdułowski spływający spod Jaworzynki Gorcowskiej. W Ochotnicy Górnej potok Jamne uchodzi do Ochotnicy jako jej lewy dopływ. Następuje to na wysokości ok. 600 m n.p.m. Zaraz powyżej ujścia potoku jego koryto przekracza mostem główna droga przez Ochotnicę. Odchodzi od niej boczna droga w górę, wzdłuż biegu potoku Jamne[3].
Cała zlewnia potoku Jamne znajduje się w Ochotnicy Górnej w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Ochotnica Dolna. W dolinie potoku i na obydwu jej zboczach rozłożyły się przysiółki tej wsi: Jamne, Sołtysówka i Skałka[3]. Dolną częścią doliny potoku Jamne prowadzi znakowany szlak turystyczny[4].
W dolinie potoku Jamne stwierdzono występuje rzadkiego w Polsce gatunku rośliny – widlicza Isslera[5].
- Szlak turystyczny
Ochotnica Górna – dolina potoku Jamne – Gorczańska Chata – Kosarzyska – Przysłop Dolny na grzbiet Pasma Gorca, do połączenia ze szlakiem zielonym na Gorc. 2:15 h (↓ 1:45 h)[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 91, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Józef Nyka, Gorce. Przewodnik, Sport i Turystyka, 1965.
- ↑ a b Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2014-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2013-11-09].
- ↑ a b Gorce. Mapa turystyczna 1: 40 000, wyd. 16, Kraków: Compass, ISBN 978-83-8184-217-4.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.