Jan Bretoński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Bretoński
ilustracja herbu
Hrabia Richmond
Okres

od 15 października 1306
do 17 stycznia 1334

Dane biograficzne
Dynastia

Kapetyngowie

Data urodzenia

1266

Data śmierci

17 stycznia 1334

Ojciec

Jan II Bretoński

Matka

Beatrycze Plantagenet

Jan de Bretagne (ur. 1266, zm. 17 stycznia 1334), młodszy syn księcia Bretanii Jana II i Beatrycze Plantagenet, córki króla Anglii Henryka III, młodszy brat księcia Artura II.

Po śmierci ojca w 1305 r. Artur odziedziczył Bretanię, natomiast Jan stał się posiadaczem angielskich posiadłości rodowych, znajdujących się w hrabstwie Richmondshire. 15 października 1306 r. otrzymał od króla Edwarda I tytuł hrabiego Richmond. Jan do końca życia pozostał w Anglii i brał udział w życiu politycznym kraju za panowania Edwarda I, Edwarda II (przeciwko któremu walczył w kolejnych ligach baronów) i Edwarda III.

Zmarł w 1334 r. Nigdy się nie ożenił i nie pozostawił potomstwa. Tytuł hrabiego Richmond odziedziczył jego bratanek, książę Bretanii Jan III Dobry.