Jan Bretoński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2010-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Jan Bretoński

Hrabia Richmond
Okres	od 15 października 1306 do 17 stycznia 1334
Dane biograficzne
Dynastia	Kapetyngowie
Data urodzenia	1266
Data śmierci	17 stycznia 1334
Ojciec	Jan II Bretoński
Matka	Beatrycze Plantagenet

Jan de Bretagne (ur. 1266, zm. 17 stycznia 1334), młodszy syn księcia Bretanii Jana II i Beatrycze Plantagenet, córki króla Anglii Henryka III, młodszy brat księcia Artura II.

Po śmierci ojca w 1305 r. Artur odziedziczył Bretanię, natomiast Jan stał się posiadaczem angielskich posiadłości rodowych, znajdujących się w hrabstwie Richmondshire. 15 października 1306 r. otrzymał od króla Edwarda I tytuł hrabiego Richmond. Jan do końca życia pozostał w Anglii i brał udział w życiu politycznym kraju za panowania Edwarda I, Edwarda II (przeciwko któremu walczył w kolejnych ligach baronów) i Edwarda III.

Zmarł w 1334 r. Nigdy się nie ożenił i nie pozostawił potomstwa. Tytuł hrabiego Richmond odziedziczył jego bratanek, książę Bretanii Jan III Dobry.