Jan Głuszak – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Głuszak
Data i miejsce urodzenia

1937
Tarnów

Data i miejsce śmierci

13 listopada 2000
Straszęcin

Praca
Styl

futuryzm

Jan Głuszak, ps. Dagarama (ur. 1937 w Tarnowie, zm. 13 listopada 2000 w Straszęcinie) – polski architekt, przedstawiciel futuryzmu, poeta i filozof.

Życie i działalność

[edytuj | edytuj kod]

Studiował architekturę na Politechnice Krakowskiej, ale ze względu na stan zdrowia studiów nie ukończył. Jeszcze w okresie studiów był laureatem licznych nagród za śmiałe projekty futurologiczne. W 1971 roku pracował w tarnowskiej Spółdzielni Inwalidów Tarnospin, ponieważ trzy lata wcześniej stracił lewą rękę[1]. W 1975 roku był laureatem nagrody krakowskiej Krytyki Plastycznej za 1974 rok, razem z Marią Pinińską-Bereś, Antonim Haską i Tadeuszem Kantorem[2]. Chorował na schizofrenię. Pracował jako stróż nocny w Muzeum Okręgowym w Tarnowie. Zmarł w szpitalu psychiatrycznym w Straszęcinie, śmiercią samobójczą w 2000 roku[3]. Został pochowany na cmentarzu parafialnym na Rzędzinie[4]. Obecnie uznawany za jednego z najwybitniejszych twórców polskiej architektury futurologicznej[5].

Pierwsza wystawa retrospektywna Jana Głuszaka pt. Jan Głuszak „Dagarama” architekt – wizjoner prezentowana była w Muzeum Okręgowym w Tarnowie (2010/2011), a druga Dagarama. Powrót do przyszłości prezentowana była w Muzeum Architektury we Wrocławiu w 2011 roku. W 2012 roku, z okazji projektu Tarnów. 1000 lat nowoczesności prezentowana była wystawa prac Jana Głuszaka – Z trudu słońca w Studiu Edwarda Krasińskiego Instytutu Awangardy (kuratorzy wystawy; Ewa Łączyńska-Widz i Dawid Radziszewski).

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]
Tablica pamiątkowa poświęcona Głuszakowi (Tarnów, 2021)
  • na fasadzie Muzeum Okręgowego w Tarnowie w 2010 roku umieszczono pamiątkową mosiężną tablicę poświęconą pamięci Jana Głuszaka, ufundowaną przez Biuro Wystaw Artystycznych w Tarnowie w ramach projektu „Tarnów. 1000 lat nowoczesności”; płyta ma zainstalowaną wewnątrz grzałkę i utrzymuje stałą temperaturę 37,5 stopnia, co znaczy, że „odwzorowuje stan podgorączkowy, co ma nawiązywać do rozgorączkowanej wyobraźni cierpiącego na schizofrenię genialnego tarnowskiego wizjonera”[6]
  • w listopadzie 2010 roku miała miejsce premiera filmu tarnowskiego filmowca i dokumentalisty Bogusława Hynka noszący tytuł Dagarama[7]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tomasz Domalewski, Architekt przyszłego wieku, „Dziennik Polski” (nr 309), 31 grudnia 1971, s. 8.
  2. Jan Głuszak Dagarama: Tarnów. 1000 lat nowoczesności. [online], tarnow1000.bwa.tarnow.pl [dostęp 2018-02-19].
  3. Jan Głuszak – Dagarama (część pierwsza), „Tarnowski Kurier Kulturalny” [dostęp 2018-02-19].
  4. Jan Głuszak – architekt i wizjoner [online], ZSB Tarnów, 13 marca 2011 [dostęp 2020-12-20].
  5. Jan Głuszak – Dagarama [online], architektura.muratorplus.pl [dostęp 2021-01-20].
  6. „Gorączkująca” tablica Dagaramy ogrzeje podczas zimowych spacerów – Tarnów w internecie – Tarnow.net.pl – Informacje, gospodarka, rozrywka. [online], tarnow.net.pl [dostęp 2021-01-20].
  7. Jan Głuszak – „Dagarama” [online], intarnet.pl, 4 sierpnia 2010 [dostęp 2021-01-20].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]