Jan Grudzień – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Grudzień

major dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia	29 września 1894 Sieciechów
Data i miejsce śmierci	7 października 1936 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1915–1936
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	26 Pułk Piechoty 28 Dywizja Piechoty Oddział II SG
Stanowiska	dowódca batalionu szef sztabu attaché wojskowy
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Jan Grudzień (ur. 29 września^[1] 1894 w Sieciechowie, zm. 7 października 1936 w Warszawie) – major dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Urodził się 29 września 1894 roku w Sieciechowie. W dzieciństwie został sierotą. Kształcił się w Rosji. W 1914 roku złożył maturę i rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Petersburskiego^[2] .

W 1915 roku został powołany do armii rosyjskiej. W następnym roku został skierowany do szkoły oficerskiej, którą po kilku miesiącach ukończył. Na froncie dowodził plutonem, a następnie kompanią karabinów maszynowych. W czasie walk był ranny i kontuzjowany. W 1917 roku wstąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji. Został dowódcą plutonu karabinów maszynowych w Legii Rycerskiej^[2] .

W listopadzie 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce” na stanowisko szefa wydziału. W czasie wojny z bolszewikami pełnił służbę w sztabach: Frontu Litewsko-Białoruskiego, Grupy Operacyjnej Jazdy i Grupy „Dolnej Wisły”. W drugiej połowie 1920 roku został przeniesiony do 6 pułku piechoty Legionów na stanowisko dowódcy kompanii karabinów maszynowych. Następnie pełnił w tym pułku obowiązki dowódcy batalionu^[2] .

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Oddziale I Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych, a jego oddziałem macierzystym był 6 pułk piechoty Legionów^[3]. 14 listopada 1921 roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu Normalnego 1921–1923^[4][5]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1805. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 6 pułk piechoty Legionów^[6]. Z dniem 1 października 1923 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie^[7]. W marcu 1924 roku został przydzielony do Oddziału II SG w Warszawie na stanowisko referenta^[8][9][10]. 8 grudnia 1926 roku został mianowany pomocnikiem attaché wojskowego przy Poselstwie RP w Moskwie^[11][12]. W grudniu 1929 roku, po powrocie do kraju, został przeniesiony do 26 pułku piechoty we Lwowie na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy batalionu^[13]. 27 stycznia 1930 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 89. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[14]. W marcu 1931 roku został przydzielony do 28 Dywizji Piechoty w Warszawie na stanowisko szefa sztabu^[15][16][17]. Z dniem 1 października 1932 roku został oddany do dyspozycji szefa Sztabu Głównego^[18][19]. W grudniu 1933 roku został przeniesiony na stanowisko attaché wojskowego przy Poselstwie RP w Belgradzie^{[20][21][22][23]}.

Zmarł 7 października 1936 roku w Szpitalu Ujazdowskim w Warszawie^[24]. Trzy dni później został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A19-7-25)^[2] . Pośmiertnie został mianowany na stopień podpułkownika ze starszeństwem z 19 marca 1937 roku w korpusie oficerów piechoty^[25].

• Krzyż Walecznych^[26]
• Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[27][26]
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Świętego Sawy (Jugosławia)^[2] 
• Krzyż Oficerski Orderu Korony Rumunii (Rumunia)^[28]

• Placówki dyplomatyczne Wojska Polskiego II RP

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Lista oficerów Sztabu Generalnego (stan z dnia 31 grudnia 1925 roku). Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1926.
• Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku). Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1931. [dostęp 2016-06-11].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”. Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa, 1935. [dostęp 2016-06-05].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1936. Warszawa: Koło Rodziny Urzędniczej przy Ministerstwie Spraw Zagranicznych, 1936.
• Ś.p. mjr dypl. Jan Grudzień. „Polska Zbrojna”. 277, s. 6, 1936-10-09. Warszawa. 
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
• Piotr Stawecki: Oficerowie dyplomowani wojska Drugiej Rzeczypospolitej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1997. ISBN 83-04-04390-4.
• Piotr Stawecki. Attaché wojskowi Drugiej Rzeczypospolitej. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (202), s. 107–138, 2004. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.