French
DeutschJan Kubin (podpułkownik) – Wikipedia, wolna encyklopedia
.jpg) ppłk Jan Kubin (przed 1934) | |
 podpułkownik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 26 czerwca 1888 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 3 lutego 1945 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 2 Pułk Strzelców Podhalańskich |
| Stanowiska | dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
       | |
.png){kind=small}
Jan Kubin[1], ps. „Turowicz”, „Jasiek”, „Światowid” (ur. 26 czerwca 1888 w Zakopanem, zm. 3 lutego 1945 w KL Dachau) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, działacz konspiracji podczas II wojny światowej w ramach Ruchu „Miecz i Pług”.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w 26 czerwca 1888 w Zakopanem jako syn Jana[2][3] (1885–1931) i Agnieszki z domu Brzeźniak (ur. 1868)[4]. Podczas I wojny światowej służył w szeregach c. i k. armii. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego dekretem z 3 kwietnia 1919 z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1915[5]. Otrzymał przydział z dniem 1 listopada 1918 do 20 pułku piechoty[6]. Brał udział w wojnie z Ukraińcami i bolszewikami w stopniu kapitana w szeregach 2 pułku strzelców podhalańskich.
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 389. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 2 pspodh[7]. W latach 1923–1925 pełnił służbę w 3 pułku strzelców podhalańskich w Bielsku na stanowisku dowódcy III batalionu detaszowanego w Cieszynie[8][9][10]. 3 maja 1926 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 roku i 35. lokatą w korpusie oficerów piechoty[11]. W październiku tego roku został przeniesiony do 1 pułku strzelców podhalańskich w Nowym Sączu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[12]. W kwietniu 1928 roku został przeniesiony do 77 pułku piechoty w Nowej Wilejce na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[13][14]. Z dniem 31 grudnia 1931 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Czortków na stanowisko komendanta[15]. W marcu 1932 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Kamionka Strumiłowa na stanowisko komendanta[16][17].
Latem 1939, w obliczu zagrożenia wybuchem konfliktu zbrojnego, brał udział w przygotowywaniu umocnień w gminie Jeleśnia[18][19]. Po wybuchu II wojny światowej i klęsce w kampanii wrześniowej zaangażował się w działalność konspiracyjną. Podczas trwającej okupacji niemieckiej był członkiem Organizacji Wojskowej – Zbrojne Pogotowie Narodu Ruchu „Miecz i Pług”[20]. Od lutego 1944 pełnił funkcję komendanta Armii Podziemnej Ruchu „Miecz i Pług” (funkcjonował pod pseudonimami „Turowicz”, „Jasiek”, „Światowid”)[21]. W połowie 1944 występując w stopniu pułkownika czasu wojny ze strony „MiP” podpisał dokument potwierdzający scalenie połączone Narodowe Siły Zbrojne i „Miecz i Pług” z Armią Krajową[22]. Jacek Wilamowski wskazał fakt współpracy szefów Ruchu „Miecz i Pług” z Gestapo, podając, iż Jan Kubin (kierownik organizacji wojskowej w Krakowie) i Tadeusz Fedorowicz ps. „Ran”, zostali aresztowani przez Niemców, a następnie zwolnieni z równoczesnym poinformowaniem, że wychodzą na wolność wskutek uzgodnień pomiędzy Gestapo i centralnymi władzami „MiP”[23]. Jan Kubin uczestniczył w powstaniu warszawskim. Aresztowany w Warszawie przez Niemców, został wywieziony do obozu koncentracyjnego Dachau (numer więźnia 106442), gdzie zmarł 3 lutego 1945[24].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[25]
- Krzyż Walecznych[2]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[26][2]
- Medal Niepodległości (24 października 1931)[27][2]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[28]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[28]
- Odznaka pamiątkowa 77 Pułku Piechoty[28]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1689. W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Jan II Kubin” w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie Jana I Kubina.
- ↑ a b c d Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 20.
- ↑ Jan Kubin. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2021-02-10].
- ↑ Jan Kubin M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2022-08-24].
- ↑ 1302. Dekret. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”, s. 992, Nr 41 z 12 kwietnia 1919.
- ↑ 1334. Rozkaz. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”, s. 1001, Nr 41 z 12 kwietnia 1919.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 33.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 382, 403.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 330, 346.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 277.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 124.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 11 października 1926 roku, s. 335.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 140.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 91, 166.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 259.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 247.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 20, 514.
- ↑ Bardziej dostępne forty.. jelesnia.pl, 2011-11-16. [dostęp 2015-06-27].
- ↑ Echa wybuchu II wojny światowej w gminie Jeleśnia. nsik.com.pl. [dostęp 2015-06-27].
- ↑ Jan Kubin. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2015-06-27].
- ↑ Miecz Pług. Pion wojskowy „MiP”. Instytut Pamięci Narodowej. s. 3. [dostęp 2015-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-18)].
- ↑ Miecz Pług. Pion wojskowy „MiP”. Instytut Pamięci Narodowej. s. 5. [dostęp 2015-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-18)].
- ↑ Honor, zdrada, kaźń... Afery Polski Podziemnej 1939-1945. www.niniwa22.esy.es, 1999. [dostęp 2015-06-27].
- ↑ Powstańcze Biogramy - Jan Kubin [online], www.1944.pl [dostęp 2022-08-24] (pol.).
- ↑ Migdał 1929 ↓, s. 32.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ a b c Na podstawie fotografii [1].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ludwik Migdał: Zarys historii wojennej 2-go Pułku Strzelców Podhalańskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Jan Kubin. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2015-06-27].