Ludwik Migdał – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ludwik Migdał
ilustracja
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

7 czerwca 1897
Grobla

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

C. K. Armia
Wojsko Polskie

Jednostki

pułk piechoty nr 13,
2 Pułk Strzelców Podhalańskich,
5 Pułk Strzelców Podhalańskich,
DOK X

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Medal Niepodległości Brązowy Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Medal Waleczności (Austro-Węgry) Krzyż Wojskowy Karola

Ludwik Andrzej Migdał (ur. 7 czerwca 1897 w Grobli, zm. ?) – kapitan piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 7 czerwca 1897 w Grobli[1]. Był synem Michała i Emilii z domu Sanak[1].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach C. K. Armii. Został mianowany podporucznikiem rezerwy piechoty z dniem 1 grudnia 1917[2]. Do 1918 jego oddziałem macierzystym był pułk piechoty nr 13[3]

W 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika[4]. Został awansowany na stopień porucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[5][6]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym zatrzymanym w służbie czynnej 2 pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku[7][8]. Następnie, przed rokiem 1928 zweryfikowany w stopniu porucznika piechoty służby czynnej ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1919[9][10] i na przełomie lat 20./30. był oficerem zawodowym sanockiego 2 pułku Strzelców Podhalańskich[11][12]. Pełnił stanowisko powiatowego komendanta przysposobienia wojskowego i wychowania fizycznego[13]. Z polecenia Wojskowego Biura Historycznego opracował publikację pt. Zarys historji wojennej 2-go Pułku Strzelców Podhalańskich, wydaną w 1929 w serii Zarys historji wojennej pułków polskich 1918–1920[14]. Ponadto udzielał się w życiu społecznym miasta Leska nieopodal Sanoka. W latach 20. został członkiem sekcji teatralnej w Towarzystwie Miłośników Muzyki i Sceny[15]. Został także prezesem założonego w Lesku u kresu lat 20. klubu piłkarskiego Leskowianka, uczestniczącego w klasie rozgrywkowej regionalnej lwowskiej[16][17]. W latach 20. był komendantem leskiego oddziału Związku Strzeleckiego[18]. Zimą 1933/1934 zorganizował kurs narciarski dla ZS w powiecie leskim[19]. W późniejszych latach 30. był oficerem 5 pułku Strzelców Podhalańskich w Przemyślu, pełnił w stopniu porucznika stanowisko powiatowego komendanta przysposobienia wojskowego[20]. Wówczas należał do oddziału przemyskiego Ligi Morskiej i Kolonialnej[21]. W 1934, 1935 pełnił funkcję opiekuna organizacyjnego LMiK na terenie Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X[22]. Został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936[23]. Według stanu z marca 1939 był przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu, pełniąc funkcję kierownika kancelarii sztabu i jednocześnie funkcję kierownika referatu ochrony sztabu[24].

26 listopada 1921 w Posadzie Olchowskiej poślubił Joannę Michniowską (ur. 1899), zatrudnioną na stanowisku urzędniczki w tamtejszej fabryce maszyn i wagonów[1].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

polskie

austro-węgierskie

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Księga małżeństw (1912–1924). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 124 (poz. 93).
  2. ↑ Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 365.
  3. ↑ a b c Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 484.
  4. ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922, s. 75.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 516.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 455.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 380.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 329.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 102.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 84.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 242.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 616.
  13. ↑ Budziak. Dzieje Leska 1918–1939 ↓, s. 160.
  14. ↑ Ludwik Migdał: Zarys historii wojennej 2-go Pułku Strzelców Podhalańskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, s. 1, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
  15. ↑ Budziak. Dzieje Leska 1918–1939 ↓, s. 133-134.
  16. ↑ Budziak. Dzieje Leska 1918–1939 ↓, s. 156-157.
  17. ↑ Ryszard Grzyb: Sanovia Lesko wczoraj i dziś. Lesko: 2010. ISBN 978-83-932349-0-5.
  18. ↑ Tło tamtych czasów. W: Bolesław Baraniecki: Opowieści leskie. Z pamięci i z fotografii. Olszanica: BOSZ, 2008, s. 28. ISBN 978-83-7576-007-1.
  19. ↑ Budziak. Dzieje Leska 1918–1939 ↓, s. 186.
  20. ↑ Franciszek Groński. 22 Dywizja Piechoty Górskiej. Rys historyczny. „Przemyskie Zapiski Historyczne”. R. XIV-XV, s. 305, 2008. ISSN 0860-0317. 
  21. ↑ Sprawozdanie skarbnika Sekcji Marynarki Wojennej L. M. i Kol. Oddział Przemyśl za rok 1934. „Zew Morza”. Nr 2, s. 10, 1935. 
  22. ↑ Część oficjalna. Prowadzenie ewidencji rozdziału miesięczników: „Morze” i „Zew Morza” – zarządzenia wykonawcze. „Zew Morza”. Nr 12, s. 27, 1934. 
  23. ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 47.
  24. ↑ a b c d Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 47, 527, 528.
  25. ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ludwik_Migdał&oldid=74503370”