Jan Mazur (biskup) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Mazur
Ilustracja
Jan Mazur (2008)
Magnificat anima mea Dominum
Wielbi dusza moja Pana
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

5 czerwca 1920
Płoskie

Data i miejsce śmierci

26 września 2008
Siedlce

Biskup diecezjalny siedlecki
Okres sprawowania

1968–1996

Biskup pomocniczy lubelski
Okres sprawowania

1961–1968

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

26 czerwca 1949

Nominacja biskupia

25 kwietnia 1961

Sakra biskupia

6 sierpnia 1961

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

6 sierpnia 1961

Miejscowość

Lublin

Konsekrator

Piotr Kałwa

Współkonsekratorzy

Zdzisław Goliński
Tomasz Wilczyński

Jan Mazur (ur. 5 czerwca 1920 w Płoskiem, zm. 26 września 2008 w Siedlcach) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy lubelski w latach 1961–1968, biskup diecezjalny siedlecki w latach 1968–1996, od 1996 biskup senior diecezji siedleckiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny rolniczej. W latach 1944–1949 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Lubelskiej w Krężnicy Jarej i Lublinie[1]. Święcenia kapłańskie przyjął 26 czerwca 1949 w Lublinie z rąk Zdzisława Golińskiego, biskupa pomocniczego lubelskiego. W latach 1949–1952 pracował jako wikariusz w Bychawie, następnie w Lublinie-Zemborzycach. Uzupełniał studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie w 1954 obronił magisterium, a w 1956 doktorat. Wykładał metafizykę i teologię pastoralną w Wyższym Seminarium Lubelskim, gdzie był również lektorem łaciny. W kurii biskupiej w Lublinie pełnił funkcję sekretarza Wydziału Duszpasterstwa.

W kwietniu 1961 został mianowany biskupem pomocniczym lubelskim ze stolicą tytularną Bladia. Sakrę otrzymał 6 sierpnia 1961 w Lublinie z rąk biskupa lubelskiego Piotra Kałwy. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „Magnificat anima mea Dominum[2] (Wielbi dusza moja Pana)[3]. Był wikariuszem generalnym i diecezjalnym wizytatorem zakonów.

Po śmierci Ignacego Świrskiego został mianowany w październiku 1968 biskupem diecezjalnym siedleckim. Ingres do katedry w Siedlcach odbył 17 listopada 1968. Zasłużył się w diecezji szczególnie w budownictwie sakralnym, z jego inicjatywy powstało nowe seminarium duchowne. W latach 1965–1988 przewodniczył Komisji Episkopatu Polski ds. Trzeźwości (później był wiceprzewodniczącym), był również opiekunem krajowego duszpasterstwa osób niewidomych oraz członkiem Komisji Charytatywnej Episkopatu. Na wiosnę 1984 zaangażował się w sprawę walki o krzyże w Zespole Szkół Rolniczych w Miętnem koło Garwolina. Solidaryzując się z młodzieżą podjął protest głodowy. Rozmawiał z władzami wojewódzkimi, interweniował u najwyższych władz PRL. Jego nieustępliwość i zdeterminowanie przyczyniły się do powrotu krzyży do szkoły (strajk szkolny w Miętnem w 1984). Opublikował m.in. Listy pasterskie (1986). Wiele z listów pasterskich i odezw poświęcił walce z alkoholizmem. Po osiągnięciu wieku emerytalnego złożył rezygnację z rządów diecezją i przeszedł w stan spoczynku w marcu 1996. Jego następcą został Jan Wiktor Nowak.

W 1963 uczestniczył w II sesji soboru watykańskiego II[4].

Odznaczony m.in. Medalem Polonia Mater Nostra Est (1997).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Historia. seminarium.lublin.pl. [dostęp 2017-09-12].
  2. Śp. Bp. Jan Mazur. diecezja.waw.pl, 2008-09-29. [dostęp 2019-09-02].
  3. M. Czubak: Dziękczynienie za pasterską troskę. echokatolickie.pl, 2011-09-28. [dostęp 2021-02-21].
  4. B. Bejze: Sobór Watykański II. W: Z. Pawlak (red.): Katolicyzm A-Z. Wyd. III. Łódź: 1989, s. 419. ISBN 83-850-22-03-1.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]