Jan Onufry Ossoliński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Onufry Ossoliński
Herb
Topór
Rodzina

Ossolińscy herbu Topór

Data urodzenia

1760

Data i miejsce śmierci

1812
Lwów

Ojciec

Aleksander Ossoliński

Matka

Benedykta Antonina Lewendal

Żona

Elorentyna Dembowska

Dzieci

Ludwika Róża
Kajetan Aleksander
Julia Anna
Stanisław

Odznaczenia
Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Jan Onufry Ossoliński herbu Topór (ur. 1760, zm. w 1812 roku we Lwowie) – prezes Sądu Apelacyjnego Księstwa Warszawskiego w 1807 roku, starosta drohicki.

Syn Aleksandra Macieja Ossolińskiego i Benedykty Antoniny primo voto Ossolińskiej z domu Lewendal[1], młodszy brat Anny. Żonaty dwukrotnie: z Marianną Zaleską oraz powtórnie, z Florentyną z Dembowskich z Dębowej Góry herbu Jelita, córką Aleksandra i Zofii z Wisłockich. Z drugą żoną doczekał się czwórki dzieci: Ludwikę Ossolińską, Kajetana Aleksandra, Stanisława oraz Julię Annę.

Wykształcenie odebrał gruntowne. Kształcił się w Collegium Nobilium, odbył również podróże po kilku krajach zachodnioeuropejskich. Poseł inflancki na sejm 1782 roku. Poseł ziemi drohickiej na sejm 1786 roku[2]. W 1786 roku został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[3]. W Sejmie Wielkim zaliczał się do największych zwolenników zmian. Poseł ziemi drohickiej na Sejm Czteroletni w 1790 roku[4]. 2 maja 1791 roku podpisał asekurację, w której zobowiązał się do popierania projektu Ustawy Rządowej[5]. Brał udział w opracowaniu Konstytucji 3 maja, brał udział w pracach Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej oraz deputacji konstytucyjnej.

Kiedy w 1792 roku zniszczeniu wskutek pożaru uległ kościół w Mokobodach, Ossoliński mając zgodę królewską, własnym sumptem przystąpił do budowy Świątyni Opatrzności Bożej wedle oryginalnego zwycięskiego projektu Jakuba Kubickiego, który również nadzorował tę budowę.

Jan Onufry Ossoliński wziął udział w insurekcji kościuszkowskim, wystawiając swoim kosztem kilka batalionów. Był komisarzem porządkowym ziemi drohickiej. Po klęsce powstania utracił majątek i ukrywał się. W 1806 roku przystał do stronnictwa napoleońskiego. Uczestniczył w życiu politycznym Księstwa Warszawskiego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Przed małżeństwem z Aleksandrem Ossolińskim owdowiała po Antonim Ossolińskim.
  2. biogram z XXIV tomu Polskiego Słownika Biograficznego autorstwa Marii Czaplińskiej.
  3. Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006, s. 193.
  4. Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792...., Warszawa 1791, s. 329.
  5. Bronisław Dembiński, W przededniu 3-maja 1791 roku, w: Tygodnik Ilustrowany, nr 1 13 stycznia 1906 roku, s. 10.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]