Jan Wilamowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Wilamowski
Data śmierci	1540
	Biskup kamieniecki
Okres sprawowania	1539–1540
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	łaciński
Nominacja biskupia	17 października 1539
Sakra biskupia	7 marca 1540

Jan Wilamowski herbu Szaszor albo Orla^[1] (zm. 1540) – duchowny rzymskokatolicki, dyplomata na dworze króla Zygmunta Starego, sekretarz Zygmunta I Starego.

Kantor krakowski i kanonik płocki. Od października 1539 roku ordynariusz kamieniecki.

Był posłem Zygmunta I Starego na sejmik województwa poznańskiego i kaliskiego w Środzie w 1540 roku^[2].

Bibliografia

Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000.

Przypisy

↑ Herbarz polski, t. IX, Lipsk 1842, s. 330.
↑ Andrzej Wyczański, Posłowie Zygmunta I na sejmiki, w: Władza i społeczeństwo XVI i XVII w., Warszawa 1989, s. 196.

[1] Herbarz polski, t. IX, Lipsk 1842, s. 330.

[2] Andrzej Wyczański, Posłowie Zygmunta I na sejmiki, w: Władza i społeczeństwo XVI i XVII w., Warszawa 1989, s. 196.

[1]

[2]