Ignacy Ludwik Pawłowski – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Biskup pomocniczy kamieniecki | |
Okres sprawowania | 1828–1841 |
Biskup mohylewski | |
Okres sprawowania | 1841–1842 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat | 22 lipca 1800 |
Nominacja biskupia | 23 czerwca 1828 |
Sakra biskupia | 15 lutego 1829 |
Data konsekracji | 15 lutego 1829 | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||
Współkonsekratorzy | |||||||
| |||||||
|
Ignacy Ludwik Pawłowski (ur. 4 lutego 1776, zm. 2 lipca 1842) – duchowny rzymskokatolicki, arcybiskup metropolita mohylewski w latach 1841–1842[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Święcenia kapłańskie przyjął w 1800. Pełnił funkcję kapelana biskupa kamienieckiego Jana Dembowskiego, wikariusza generalnego diecezji kamienieckiej, asesora sądowego oraz kanclerza konsystorza diecezjalnego, członka Kolegium Teologicznego w Petersburgu. W 1828 mianowany biskupem pomocniczym kamienieckim i tytularnym biskupem Megara, od 1 marca 1841 arcybiskup mohylewski.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Order Świętej Anny I klasy (1833, Rosja)[2]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Anna Barańska, Rzymskokatolicka metropolia mohylewska (1798-1917). Struktury i episkopat, w: „Przegląd Wschodni” XIV (2016), z. 1(53), s. 93.
- ↑ Wiadomości zagraniczne. Rossyja. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 8 z 18 stycznia 1834.